Φέτος το καλοκαίρι

Υπάρχουν κάποια μέρη στον πλανήτη που ευνοούν τα μικρά, καθημερινά θαύματα. Μόνο εκεί μπορούν να συμβούν και πουθενά αλλού, κι αυτό είναι σίγουρο, επιβεβαιωμένο. Τα μέρη αυτά έχουν ορισμένα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, όπως το ότι πρέπει απαραιτήτως να περικυκλώνονται από νερό και η δόμησή τους να είναι άναρχη και Ωραία.

Στα μέρη εκείνα, που κάποιοι τυχεροί είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν καλά, οι άνθρωποι είναι όμορφοι. Ειδικά στα μέρη εκείνα, ναι. Μπορεί να είναι όμορφοι από πριν, αυτό δεν αποκλείεται, αλλά τα πιο σπουδαίο είναι πως στα μέρη αυτά η ομορφιά τους είναι συγκεκριμένη, αποκλειστική. Γίνεται ένα με τον χώρο, συντονίζεται μαζί του, καταλήγει αναπόσταστο κομμάτι του και στόλισμά του – η ομορφιά των ανθρώπων στα μαγικά εκείνα μέρη γίνεται ακόμα πιο Όμορφη.

Φέτος το καλοκαίρι πέρασα, για πολλοστή φορά, από μια τέτοια κρυψώνα του Αλαντίν. Μέσα της έκρυβε, όπως πάντα, μικρά και μεγάλα θαύματα, λαμπερούς ανθρώπους και φωτεινά απρόοπτα. Θησαυρούς κανονικούς, πολλά υποσχόμενους και πληρωτικούς. Μετά από καιρό σκέφτομαι πως φέτος το καλοκαίρι κέρδισα κάτι πολύ σπουδαιο. Μοναδικές στιγμές με πανέμορφους ανθρώπους, αποσκευές για έναν μακρύ χειμώνα που ετοιμάζεται για την επόμενη θαυμαστή φορά.

(mc solaar – rabbi muffin)