Βιτριόλι
Κάνω οχτάρια στο 3×2 μπαλκόνι μου και κοιτάζω την παγωμένη αναπνοή μου να γίνεται ομίχλη μπροστά από το στόμα μου. Ψοφόκρυο κι ωραίο φεγγάρι. Ακούω μανιωδώς το ίδιο σιντί και στέλνω μανιωδώς γραπτά μηνύματα στον ίδιο άνθρωπο, πίνοντας το ίδιο κόκκινο ποτό. Ψεύτικα κι αληθινά ρίγη διαπερνούν το σώμα μου καθώς πλησιάζουν μεσάνυχτα. Το καθένα για τους λόγους του. Δεν πρόκειται να μεταμορφωθώ σε λύκο, ένας στριμωγμένος άνθρωπος θα παραμείνω κι απόψε. Πάει καιρός από τότε που έλαβα ένα ενδιαφέρον μέηλ, πάει ακόμα περισσότερος καιρός από τότε που έστειλα ένα ενδιαφέρον γράμμα. Μπορεί και χρόνια. Νοσταλγώ την εποχή των γραμματοσήμων και του μαύρου μελανιού πάνω στο λευκό ριζόχαρτο. Νοσταλγώ την εποχή των ενδιαφερόντων πραγμάτων. Απόψε όλα είναι όμορφα. Μέσα μου νιώθω τις δαγκωματιές της υπερβολικής τακτοποίησης να θεριεύουν και σκέφτομαι πως το αποψινό φλερτ με το φεγγάρι πρέπει να σταματήσει κάπου εδώ. Αλλιώς θα γεμίσω το ποτήρι μου με βιτριόλι και θ’ αρχίσω να στοχεύω τ’ άστρα.
(My Vitriol: This time)
Posted on 19 Νοεμβρίου, 2008, in Χωρίς κατηγορία and tagged Προσωπικά κι απρόσωπα, Παραμυθίες. Bookmark the permalink. 21 Σχόλια.
Thethreewishes's Weblog 
Μήπως χρειάζεσαι ένα εισιτήριο επιστροφης στο χέρι και 10 ημερες (το λιγοτερο) άδεια?
@Treble
Καλέ μου Τρεμπλ, δέκα χρόνια χρειάζομαι, όχι δέκα μέρες. Μήπως να ξεκινήσω να παίζω Λόττο?
Afou to vlepeis kai moni sou mikri mou Amadryas,oi velgikes pediades den kanoun gia tous Mesogeious typous san kai tou logou sou,einai gia tous aksestous Gothi-oute o pappous Ioulios pou tous rimakse den ithele na meinei ekei…kateva stin mitera patrida to syntomotero,exei kai edw yparoxes sokolates!
@nitens_lux
Χεχε… Μα συνεχώς αυτό κάνω καλέ μου νίτενς.
Τα μισά χρόνια της ζωής μου στα αεροπλάνα τα έχω περάσει.
tote giati den egines aerosynodos??? ee???
Χα! Γιατί φοβόμουν τα αεροπλάνα 😉
Pseutra…….!!!!
Αλήθεια λέω! Μικρή τα φοβόμουν. Μεγάλη αναγκάστηκα να τα συνηθίσω.
ti ennoeis «megali»???
Ε, όταν ενηλικιώθηκα, μωρέ… Τι άλλο? 🙂
a,prosfata diladi!
Καλέ ναι! Πέρσι-πρόπερσι!!!
Σου λείπει πολύ αυτός που του στελνες μανιωδως μνμ ε;
το τραγουδάκι που έβαλες ταιριάζει με τη διάθεση που είχες, μεθυσμένο κ με ένταση
Ναι, ωραία η εποχή που στελναμε κ λαβαίναμε γράμματα
τον Ιούλιο (μετά από πολλά χρονια) ανοιξα ένα κουτι με τέτοια κ έγινα κομμάτια για 1 βδομάδα… για τους ανθρώπους που βρισκονται πλέον σε άλλη ήπειρο
έχεις αγάπη εδώ δε μου το βγάζεις απ το μυαλό, γι αυτό δεν μπορείς ν αντέξεις εκει
:*
Πάντως το χιουμορ συ κ τη γλυκητήτά σου δεν τη χάνεις όσο κ αν μελαγχολείς 🙂
@ell
🙂 Καλή μου ελλ, σε ευχαριστώ για τα λογάκια σου. Η αλήθεια είναι πως τα σμσ τα στέλνω στον καλύτερό μου φίλο, δεν παίζει αυτό που φαντάστηκες. Η ανάγκη πάντως, παραμένει τεράστια και η νοσταλγία μου επίσης πολύ μεγάλη. Όλα καλά όμως, πηγαίνω συχνά στην πόλη μου και βλέπω όσους αγαπώ και μου λείπουν.
Χμμμ, οκέι…
υπάρχει μια μελαγχολία, κ με το που μου το είπες δε μπορουσα παρα να μου έρθει αυτόματα αυτό το ποστ https://thethreewishes.wordpress.com/2008/05/28/extra-large-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CF%82/
εκεί είχες αναφέρει πάλι για τον καλό σου φίλο (φαντάζομαι κ αλλού απλά δεν έχω διαβασει όλα τα ποστ σου)
μακάρι να τον βλέπεις συχνα. είσαι πολύ τυχερη (είστε! πολυ τυχεροι) που έχετε ο ένας τον άλλο παρόλο που είναι δυσκολα τα πραγματα
σορρυ, δεν ξέρω τι να πω, ελπίζω να μην είστε πολύ μακρυα (από θέμα αποστασης) πολλά υποψιάζομαι από το ύφος σου σε τέτοιου είδους ποστ, αλλά δε θα γίνω αδιάκριτη.
:*
@ell
Καλή μου ελλ, είσαι εύστοχη, νιώθεις αυτό που θέλω να έκφράσω. Σε όλα σχεδόν τα κείμενά μου μιλάω -εστω και σαν λεπτομέρεια, αν όχι σαν κυρίως θέμα- στον καλύτερό μου φίλο. Είναι αλήθεια πως υπάρχει παντού στη ζωή μου, παρόλο που ζει στην Ελλάδα κι εγώ στο Βέλγιο. Ευτυχώς συναντιόμαστε συχνά, κι έτσι όλα καλυτερεύουν.
Η αλήθεια είναι πως νοσταλγώ όλους τους αγαπημένους μου ανθρώπους, που δεν μπορώ να βλέπω συχνότερα, αλλά έχω την τύχη να μπορώ να μετακινούμαι σχετικά εύκολα, κι έτσι η μελαγχολία δεν γίνεται μαρτύριο.
Ποτέ δεν γίνεσαι αδιάκριτη, ρώτησέ με ό,τι θέλεις.
Είναι χαρά μου να μιλάω μαζί σου, και το ξέρεις 🙂
I have no life but this,
To lead it here;
Nor any death, but lest
Dispelled from there;
Nor tie to earths to come,
Nor action new,
Except through this extent,
The realm of you.
@Crystalline Ladder
Welcome home, my alter ego.
Υπέροχο το παραπάνω ποίημα
@ell
Κι εμένα μου άρεσε πολύ!…
Simply magic.