EnFin!
Μελοντικά Αριστουργήματα
Έτσι, για να μην αθετήσω την υπόσχεση μου, έπρεπε κάθε
νύχτα τώρα να ξεχνάω, σαν τους φτωχούς που είναι έτοιμοι να
δεχτούν μ΄ ένα οποιοδήποτε αντάλλαγμα – φτάνει να τους αφήσουν.
Και για τους οποίους θα γράψω κάποτε μια ιστορία τόσο τρυφερή
που δε θα βρίσκω το δρόμο.
(Τάσος Λειβαδίτης)
(New Order: 60 miles an hour)
Posted on 21 Νοεμβρίου, 2008, in Χωρίς κατηγορία and tagged Είπαν πως.... Bookmark the permalink. 12 Σχόλια.
Thethreewishes's Weblog 
Πολύ όμορφο το κομμάτι (δεν τον έχω διαβάσει)
«…έπρεπε κάθε
νύχτα τώρα να ξεχνάω,…» κάποια καρδούλα είναι πολύ μελαγχολική κ ερωτευμένη, να πω; ε;ε;ε; να το πω; 🙂
Μικρούλα μου ελλ,
δεν είναι μόνο ο έρωτας που κάνει τους ανθρώπους μελαγχολικούς. Είναι και πολλά άλλα -βλέπε νοσταλγία, πχ.
🙂
εγώ πάλι αδύνατον να διαλέξω ένα μονο στίχο του Λειβαδίτη. Tα «χειρόγραφα του φθινοπώρου» θα μπορούσα να το έχω αντι για Βιβλο μια εποχή (έχει όλες τις υπαρξιακές απαντήσεις μέσα του)
αλλα μιας και μιλήσαμε για έρωτα στο προηγούμενο ποστ, άντε ας γράψω και αυτό: «ο έρωτας ειναι η τρέλα μας μπροστά στο ανεφικτο να γνωρισει ο ένας τον άλλο»
I’m in love with an alien
και ακουω συχνά τον Λειβαδιτη να μου λέει «μη βασανιζεσαι και άσε το υπερπεραν ήσυχο»…
@Ινδιάννα
Μικρή μου Ίντυ, εγώ θα σου έλεγα: κυνήγησέ το το άλιεν, μην το αφήσεις σε ησυχία! Κάποια στιγμή, δε μπορεί, θα καταλάβει το μεγαλείο μερικών ανθρώπων και θα δει πόσο τυχερό είναι! Βουρ στο υπερπέραν, κορίτσια σαν εσένα δεν έχουν όρια! 🙂
Πολύ ωραία τα παραπάνω δυο «ρητά»
όλο ενδιαφεροντα άτομα βλέπω εδω μέσα! 🙂
δυστηχώς δεν έχω διαβάσει αυτόν τον συγγραφέα αλλά κ κανένα έλληνα να πω την αλήθεια, μόνο από κείμενα που μας κάνανε στο σχολείο κ πάντα είχα την αίσθηση ότι θα μιζεριάσω με την ελληνικη λογοτεχνία, μάλλον έφταιγε ο τρόπος που μας κάνανε μάθημα, τι να πω….
αλλά αυτός ο Λειβαδίτης φαίνεται τρομερός
@ell
Καλό μου, να πάρεις Λειβαδίτη, είμαι σίγουρη πως όταν αρχίσεις να τον διαβάζεις θα θελήσεις να αποκτήσεις τα άπαντα. Στο σχολείο, είναι αλήθεια, σπανίως μας διδάσκουν με το σωστό τρόπο όσα είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε. Μην ανησυχείς, δεν είσαι η μόνη. Γενικώς το σύστημα έπασχε και συνεχίζει να πάσχει…
έχεις μήπως κάποιο να μου προτείνεις;
@ell
Ξεκίνα με το «Βιολί για μονόχειρα».
Θα το λατρέψεις.
Ευχαριστώ
@ell
🙂 Να’σαι καλά!
Όταν το πάρεις και το διαβάσεις, πες μου τη γνώμη σου…
Διάβασα το βιολί για μονόχειρα δυο φορές ,είναι πολύ ωραίο αλλά πολλά αποσπάσματα μου φαίνονται δυσνόητα…
@Νάγια
Είναι και αυτή μία από τις χάρες -ή μήπως χαρές;- της ποίησης. Η ελευθερία που σου παρέχει να την ερμηνεύσεις ελεύθερα και να την απολαύσεις ώς τέτοια.
Ψάχτον τίλο τον ποιητή, μελέτησέ τον, κοίτα βιογραφικό και άλλες δουλειές του κι ίσως καταλάβεις κάτι από όσα σου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή.