Η συνάντηση

pictures-059

 Υπάρχει μια φυλή που ονομάζεται Τα άτομα του χώρου. Ζει διασκορπισμένη σε ολόκληρο τον πλανήτη και τα μέλη της αναγνωρίζονται μεταξύ τους αμέσως μόλις συναντηθούν. Τα άτομα του χώρου δίνουν μεγάλη σημασία στις λέξεις και στη μουσική. Συχνά την χρησιμοποιούν ως μοναδικό μέσον για να θυμούνται ότι αισθάνονται. Όταν τύχει και βρεθούν μεταξύ τους ανά ζεύγη παραμένουν αχώριστα μέχρι το τέλος. Λειτουργούν ως ασφαλιστικές δικλείδες -και κάτι πάρα πάνω- το ένα για το άλλο. Δεν χρειάζεται να ανησυχούν για τίποτα όσο υπάρχουν μεταξύ τους. Αγαπιούνται και χρειάζονται το ένα το άλλο, κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Όλα όσα κάνουν απευθύνονται, κατά κύριο λόγο, από το ένα στο άλλο. Υπάρχει απόλυτη εμπιστοσύνη μεταξύ τους και γνωρίζουν καλά πως ουδέποτε θα χρειαστεί να κρίνουν ή να κριθούν για κάτι. Αλληλοπροστατεύονται και αλληλοσυμπληρώνονται με ξεχωριστό τρόπο. Νιώθουν σιγουριά όταν βρίσκονται μαζί. Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να διεισδύσει ανάμεσά τους και να τα αποξενώσει. Τα άτομα του χώρου βαδίζουν παράλληλα σε κάθε ζωή που αξιώνονται να έχουν, σε κάθε εποχή, σε κάθε τόπο. Αυτά τα άτομα χρειάζονται απόλυτα το ένα το άλλο και δεν νιώθουν εντελώς ασφαλή και ανακουφισμένα παρά μόνο όταν στέκονται δίπλα δίπλα μέσα σε κάποιο καταπράσινο κήπο. Για κάθε άνθρωπο υπάρχει άλλος ένας πάνω στη Γη που πληροί τις προϋποθέσεις για να είναι το «άλλο άτομο του χώρου» του. Αν ανακαλύψει κανείς αυτό το μοναδικό άλλο άτομο πάνω στον πλανήτη με το οποίο μπορεί να συνεννοηθεί, θα πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του πολύ τυχερό και να μην πάψει ποτέ να προσφέρει σπονδές στους θεούς που τους ένωσαν.

Ground floor perfumery,
stationery and leather goods,
wigs and haberdashery
kitchenware and food…going up
First floor telephones,
gents ready-made suits,
shirts, socks, ties, hats,
underwear and shoes…going up
Second floor carpets,
travel goods and bedding,
material, soft furnishings,
restaurant and teas.
Going up!

(COIL: Going up)

(ΒΒ, δικό σου)

About Theorema

Είμαι η Άντζελα Ανακόντα aka @FearOfFireflies

Posted on 2 Δεκεμβρίου, 2008, in Χωρίς κατηγορία and tagged . Bookmark the permalink. 24 Σχόλια.

  1. Ναριτάκι μου, ακριβώς.
    Ένα μόριο του χώρου και του χρόνου, που κάνει για μια ζωή.
    Αν το θέλεις να μην σταματήσεις να το κυνηγάς. Όποιος ζητάει παίρνει!
    Τα άτομα του χώρου γνωρίζουν 😉

  2. Ειπα να κανω αποτοξινωση.
    Μετα απο πεντε μερες ειπα Αισταδγιαλα.
    Και ξαναβουλιαξα στις απολαυσεις.
    Αναπληρωνοντας τα κενα μου με εντατικη μελετη και σκεψη.

    Ατομα του χωρου.Μια ψυχη σε δυο σωματα.

  3. @vinumbonum

    Καλώστο μου κι ας άργησε! Αποτοξίνωση από τις Τρεις ευχές? Τσκ! Τσκ! Τσκ! Never again! Δεν είναι τοξικό το μπλογκ, ίσα ίσα, για την υγεία φροντίζει.
    Καλημέρες, καλέ μου βίνουμ. Χαίρομαι που επέστρεψες στην οδό της λογικής 😉

  4. μισο πορτοκαλι

    πολυ ωραιο το περιεχομενο του κειμενου,
    εμπνευσμενο,
    θα μπορουσε να παιχτει και σαν παραμυθακι ,
    νομιζω οτι εχει μια λογικη βαση.

    μου αφησες ομως αισθηση του ανικανοποιητου,
    εχω την εντυπωση οτι το σταματας καπως αποτομα,
    και επειδη το κανεις με εντεχνο τροπο
    με μπερδευεις γιατι δεν μπορω να φανταστω αν υπαρχει συνεχεια ή αυτο ακριβως ηθελες να δειξεις ,

    βεβαια ειναι και αυτο μια τεχνικη ,
    αφηνεις τον αναγνωστη να φανταζεται οτι θελει αναλογα με την ψυχολογια του,

    μια ανακαλυψη δεν εχει καμια αξια αν δε εχει καποιο κοινο,
    και μου θυμιζει οπως αναφερεται μεσα στο into the Wild ,
    οτι η ευτυχια δεν εχει καμια αξια αν δεν την μοιραζεσαι

  5. @μισο πορτοκαλι

    Σαν ποίημα τα σχόλιό σου.
    Λοιπόν, ήθελα να δώσω μερικές ενδείξεις όσον αφορά μια σχέση η οποία είναι αδύνατον να περιγραφεί λεπτομερώς, κι αυτό επειδή εξ ορισμού δεν έχει όρια.
    Είναι δύσκολο να γίνει απολύτως κατανοητό κάτι που από τη φύση του είναι ατελείωτο. Όπως και να σταματούσα το κείμενο, αυτό το αίσθημα ανικανοποίητου θα το είχες ούτως ή άλλως.
    Αν συνέχιζα το κείμενο κάθε μέρα, σε διαβεβαιώ, κάθε μέρα θα είχα και κάτι καινούριο να προσθέσω.
    Οπότε, κράτησε απλώς την κεντρική ιδέα και δώσε τις όποιες προεκτάσεις θέλεις ελεύθερα.
    Συμφωνώ, η ευτυχία δεν σημαίνει τίποτα αν δεν την μοιράζεσαι. Άλλωστε, πώς να αγγίξει την ευτυχία κάποιος ολομόναχος?…
    Σε ευχαριστώ για το ωραίο σχόλιο, κι εύχομαι σύντομα να είσαι ολόκληρο πορτοκάλι 🙂

  6. ανακαλυψα
    θα εξερευνησω
    θα κατακτησω

    εχω και αλλο ψευδωνυμο ξερεις,
    αλλα εσυ μπορεις να με πεις οποιο μηνα θες

  7. @μισο πορτοκαλι

    Μήνα προτιμάς ή φρούτο?
    Οκ, θα σε λέω το μισό πορτοκάλι του Δεκέμβρη.
    Για να είμαστε και μέσα στην επικαιρότητα.
    Ή με όποιο άλλο ψευδώνυμο προτιμάς.

  8. ωραιο αυτο μαρεσε που συνδιαζει κρυο φρουτο μεσα στη μεγαλυτερη νυχτα,
    φοβηθηκα μη πεις ιουλιος ή αυγουστος που θυμιζει περασμενες εποχες

    αυτα για σημερα

    see you

  9. @μισο πορτοκαλι

    Γεια σου, μισό πορτοκάλι του Δεκέμβρη.
    Να’σαι καλά.

  10. εγώ προτιμώ το πρώτο κομμάτι της σκέψης. Τη «φυλή»(tribu).
    Και το χώρο με Χ. Καθότι ο χώρος και ο χρόνος όπως γίνονται αντιληπτά με ιστορική διάσταση και διάθεση δεν υφίστανται.
    Η πλατωνική εξέλιξη της «φυλής», το ένα που χωρίστηκε και έγιναν δύο pou ψάχνονται (ή βρίσκονται) με προβληματίζει. Γι αυτό άλλωστε υπάρχουν ήδη (με αυτό) 10 σχόλια. Εγώ δίνω το όνομα στο χώρο «ατλαντίδα».

    Χαιρετισμούς…
    😉

  11. @h poiitria

    Καλή μου, δεν σκεφτόμουν ακριβώς το ένα που χωρίστηκε κι έγινε δύο, μιλώντας για όσα είπα. Σκεφτόμουν δύο ξεχωριστές οντότητες που έχουν την τύχη να συναντηθούν και να αλληλοσυμπληρωθούν με τέλειο τρόπο. Ξεχωριστές όμως, αυτόνομες, διαφορετικές. Για μια μοναδική συνάντηση, δηλαδή.
    Μ’αρέσει που ερμηνεύεις και ονομάζεις το χώρο.
    Εκεί κρύβεται το όλο νόημα του κειμένου, νομίζω: να ερμηνεύσει ο καθένας τον Χώρο με το δικό του τρόπο, να του αποδώσει χαρακτηριστικά και να τον επιδιώκει.

  12. χμ, καλή μου,
    το παραμύθι είναι του καθενός…
    θα μπορούσε πράγματι να υπάρχει αυτή η φυλή
    ίσως και να υπάρχει…

  13. @h poiitria

    Η ιστορία βασίζεται 100% σε πραγματικά γεγονότα! 🙂

  14. They flesh her for no reason at all

    Μου είπε μια κοινή γνωστή ότι όσους τυχερούς έχουν ζήσει έστω και μικρές στιγμές μαζί σου τούς περιμένει επιπλέον, κάποτε, η αναπάντεχη έκπληξη ότι βλέπουν εδώ αυτές τις στιγμές να μεταμορφώνονται σε ανώτερες υπάρξεις, εκθαμβωτικά αδαμάντινα πράσινες. Στ’ αλήθεια, κορίτσι, σε ευχαριστώ που κάνεις τη ζωή τόσο ωραιότερη.

  15. @They flesh her for no reason at all

    Σας ευχαριστώ, εσένα και την κοινή γνωστή, που παραμένετε κοντά μου και κάνετε και τη δική μου ζωή τόσο ωραιότερη.
    Είστε και οι δυο οι αγαπημένες μου εκπλήξεις.

  16. Πολύ ωραίο

    επίσης μ αρέσει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ η είκονα που έχεις βάλει σ αυτό το ποστ που ταιριάζει απίστευτα

    ίσως αν διαβάζω ΜΟΝΟ εσένα να μη νιώθω ποτέ χαλια

  17. @ell

    Καλή μου ελλ, είσαι η καλή μου νεράιδα, τόσο καλά λόγια που μου λες. Η φωτό είναι το κάγκελο του σπιτιού μου, μια νύχτα με καταρρακτώδη βροχή. Χαίρομαι που την βρίσκεις ταιριαστή.

  18. Σοβαρά, νομιζα ότι είναι κάτι φτιαχτό που βρήκες στο ίντερνετ!

    :*

  19. Όχι καλή μου, το μπαλκόνι μου είναι. Θα σου βγάλω κι άλλες για να δεις πως το κάγκελο είναι δικό μου 😉

  20. Με κάνεις να νιώθω περίεργα μ αυτά που μου λες 🙂
    παλιοεγωϊστρια είμαι

    αφού σε «χρησιμοποιώ» για να νιώθω καλα 😉

    κ ταξιδεύω με τις ιστορίες σου

  21. Ναι, ρε συ. Να βάζεις φωτογραφίες σου πιο συχνα!!! 🙂

  22. @ell

    Και πολύ καλά κάνεις! Είμαι εδώ για παρόμοιες «χρήσεις», πάρε όσο θες λοιπόν! Κι εγώ κάτι σημαντικό παίρνω από σένα, άλλωστε!
    Όλες οι φωτογραφίες δικές μου είναι, εκτός αν πρόκειται για αφίσσα 🙂

  23. Χαχαχα!
    πήρα τη δόση μου κ σήμερα :)))

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Twitter

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Twitter. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s

Αρέσει σε %d bloggers: