Οι μπαμπάδες της πλαζ

 

Οι μπαμπάδες της πλαζ είναι μια ξεχωριστή ράτσα///Εμφανίζονται τις ίδιες ώρες με τις μαμάδες, με βερμούδα και τισερτάκι, σαγιονάρες ή ανατομικά πέδιλα, με καπελάκι ή χωρίς///Σαφώς πιο χαλαροί και ανέμελοι, δεν κουβαλάνε καροτσάκια, ταπεράκια, πάμπερς ή ομπρελίνα στην αγκαλιά, γιατί απλώς και μόνο δεν τα χρειάζονται///Καμιά φορά άντε να σέρνουν κάνα βαρύ σάκο στην πλάτη κι αυτό είναι όλο/// Ή έστω το μωρό που νύσταξε και κάνει σχέδια φωνάζοντας ή χτυπώντας τα στρουμπουλά χεράκια στις μεγάλες πλάτες τους///Οι μπαμπάδες της πλαζ είναι όμορφοι///Ανεξάρτητα από την εμφάνισή τους, έχουν ωραία φωνή και ελκυστική αύρα///Δεν φωνάζουν πανικόβλητοι όταν το παιδάκι πλατσουρίσει λίγο πάρα πάνω στην ακρογυαλιά///Δεν επιμένουν με χίλια δυο τεχνάσματα για μια κουταλίτσα πάρα πάνω///Δεν αγχώνονται αν η ώρα πήγε μία και ο ήλιος βαράει κατακούτελα///Εμπιστεύονται κάπως περισσότερο από τις μαμάδες τα κέφια των τέκνων τους///Τους παρέχουν μια κάποια επιπλέον ελευθερία///Στις βουτιές, στις πατητές και στα πηδήματα από την εξέδρα είναι μάστορες///Ό, τι πρέπει για να ξετρελλαθεί από χαρά το σεληνιασμένο τρίχρονο που επιτέλους ζει μερικές στιγμές ξεγνοιασιάς και απόλαυσης μαζί τους///Οι μπαμπάδες της πλαζ δεν κυνηγάνε τους δραπέτες του καροτσακίου για να τους αλλάξουν μαγιώ, δεν τρέχουν ξωπίσω τους να τους σκουπίσουν τις μύξες///Στην παραλία βρισκόμαστε, ο ήλιος ζεσταίνει όμορφα, οι πατουσίτσες αν καούν θα τρέξουν από μόνες τους για λίγη σκιά, κι όλα τα άλλα βολεύονται///Η διαφορά ανάμεσα στους μπαμπάδες και στις μαμάδες της πλαζ είναι ειδοποιός///Εκείνοι απολαμβάνουν το μπάνιο τους, και μαζί τους απολαμβάνουν τη ζωή και τα πιτσιρίκια///Εκείνες παλεύουν με το άγχος του ρόλου και της ταυτότητάς τους καθώς και με την τάση υπερβολικής προστασίας γι’ αυτά, που φύεται παιδιόθεν ως υπέρτατη αρχή μέσα στα σπλάχνα τους, και αυτό ούτως ή άλλως μόνο ενθαρρυντικό για την διασκέδαση δεν είναι///Όχι πως οι μπαμπάδες της πλαζ είναι ανεύθυνοι///Κάθε άλλο///Απλώς, εκ φύσεως, ξέρουν κάποια πράγματα που οι γυναίκες αγνοούν ή επιλέγουν να αγνοήσουν///Τις μεγαλειωδέστερες στιγμές χαράς σε μια παραλία -τουλάχιστον!, ένα παιδί τις ζει μόνο με τον πατέρα του///Ας με συγχωρήσουν οι απανταχού φεμινίστριες μανούλες, η Μαντάμ Μποβαρί και οι φίλες της, όμως θεωρώ ότι βρίσκομαι εδώ για να λέω την άποψή μου, όποια κι αν είναι αυτή και ουχί για να χαϊδεύω αυτάκια -θηλυκά ή αρσενικά///Το καλοκαίρι πέρασε///Οι οικογένειες εξαφανίζονται σιγά σιγά από τις παραλίες αφήνοντας πίσω τους απόηχους από περασμένα παιχνίδια και χαμογελαστά κλισέ στο κινητό///Του χρόνου, με το καλό, ελπίζω να είμαστε όλοι εδώ και να το ξανασυζητήσουμε///Oh, daddy, you’ re making me see, if there’s a fool around, it’s gotta be me///Τα σέβη μου.