Ας είν’ καλά το γινάτι σου

Παρασκευή με νεύρα και πονοκέφαλο///Το χθεσινό hangover καλά κρατεί///Τις νύχτες γελάω με το θρίαμβο της χαρωπής κοινωνικότητάς μου και τα πρωινά θέλω να βγω από το σώμα μου και να κρυφτώ σε ένα ξένο///Dr Jekyll&Mr Hide, και οι αντοχές στο κόκκινο///Οι μόνοι που μπορούν να μας σώσουν από τη γελοιότητα είναι οι πιο αδύναμοι από εμάς///Το διαπίστωσα χτες το βράδυ, με πολύ βαριά καρδιά///Και για άλλη μια φορά υποκλίθηκα στις εμμονές και στις υπερβολικές ευαισθησίες μου που μια ζωή με ωθούσαν να περπατάω με το βλέμμα χαμηλά///Μυστήρια νύχτα, ένιωσα να κολλάει πάνω μου σαν υγρασία η βαθιά υπεροχή των αδυνάτων///Που είναι βέβαια οι πιο δυνατοί απ’ όλους μας αλλά έχουν την σεμνότητα και την αξιοπρέπεια να μην το βροντοφωνάζουν///Ένας φίλος μου έλεγε λοιπόν χτες τη νύχτα πως στη σχέση του – με ένα άλλο αγόρι – είναι btm///Ο άλλος είναι top, αν και αυτό δεν έβλεπα σε τι θα μπορούσε να με ενδιαφέρει εκείνη την παράλογη στιγμή///Μου εξήγησε πως την πληροφορία μου την έδωσε όχι από επιδειξιομανία αλλά επειδή ήθελε να με κάνει να καταλάβω πόση σημασία έχει «το ποιος αφήνεις να σε γαμάει«///Έτσι ακριβώς το έθεσε, δικά του τα λόγια///Εκείνη τη στιγμή τσακωνόταν με το φίλο του και αναρωτιώταν αν έπρεπε να του δώσει τα παπούτσια στο χέρι ή να κάνει γι’ άλλη μια φορά υπομονή///«Είμαι btm κι είναι top, ΟΚ, αλλά δε γίνεται να μην εκτιμάς τον άντρα που σε πηδάει«///Το σκέφτηκα για λίγο και κατάλαβα πόσο δίκιο είχε και πόσο αξιοσέβαστος ήταν εκείνη τη στιγμή – και του το είπα///Αν πέσει κάποιος στα μάτια μου πέφτει και στην επιθυμία μου///Αν θυμώσω μαζί του σημαίνει πως ενδόμυχα μπορεί και να τον φοβάμαι///Ο θυμός, όπως λέει και μια φιλενάδα μου, είναι αδερφάκι του φόβου///Η εκτίμηση όμως είναι άλλο καπέλο, ευτυχώς ή δυστυχώς///Η αίγλη, η λάμψη, το σεξ απήλ, η μαγκιά ενός ανθρώπου κρίνεται από τις πράξεις του///Και ουχί από λόγια ή διάσπαρτες εντυπώσεις///Οι κυνικές ατάκες, τα εξυπνακίστικα αστεία, η προκάτ ευφυΐα, οι βαρύγδουπες θεωρίες και οι εξτραβαγκάν δηλώσεις είναι αστεία πράγματα///Μια απλή κίνηση χωρίς πολλά πολλά λόγια αξίζει όσο μια εγκυκλοπαίδεια τσιτάτων///Κάνει τον άλλον επιθυμητό ή τον αποδομεί τελείως///Είναι τρομερή η ελευθερία που διαθέτουμε όσον αφορά τις κινήσεις και τους χειρισμούς μας///Πάντα υπάρχουν τρόποι για να φανερωθεί το πραγματικό μας ποιον///Άλλοτε ηθελημένα και άλλοτε αθέλητα, έρχεται πάντα η στιγμή που, απογυμνωμένοι από τα αγαπημένα μας φίλτρα ασφαλείας, εκθέτουμε τον εαυτό μας γυμνό απέναντι στον άλλον///Η επόμενη κίνησή του δεν έχει σημασία εδώ///Η δική μας παρούσα έχει, γι’ αυτήν μιλάμε τούτο το γκρινιάρικο πρωί///Δεν έμαθα τι έγινε τελικώς με τον συγκεκριμένο καυγά///Έπηξε ο κόσμος στους καυγάδες///Κατάλαβα όμως, χτες το βράδυ αργά, πόσα εκατομμύρια χιλιόμετρα χωρίζουν την αλήθει από το ψέμμα///Την υπερβολή από την πραγματικότητα///Το θέλω από το νομίζω ότι θέλω///Το είμαι διατεθειμένος για κάτι από το δεν γουστάρω αλλά διστάζω να το παραδεχτώ///Η μεγαλύτερη έκπληξη για μένα ήταν η διαπίστωση πως όλα εκείνα τα εκατομμύρια χιλιόμετρα της τρομερής απόστασης του χάους μετράνε κάποιες φορές όσο ακριβώς μετράει και μια αστοχία παρά τρίχα///Παράξενα πράγματα, όμως αυτά συμβαίνουν///Άνθρωποι που καυγαδίσατε, κάντε μου τη χάρη///Διώξτε το φόβο, το θυμό, την πίκρα, την αλλαζονεία της στιγμής///Σκεφτείτε πόσο αξίζει αυτός που σας πηδάει και πόσο μετράει για σας///Σκεφτείτε πόσο γουστάρετε αυτόν που πηδάτε και πόσο σημαντικό είναι αυτό που σας προσφέρει///Στη θέση του «πηδάω» βάλτε όποιο ρήμα θέλετε///Το θέμα είναι η συνεννόηση, και όχι η τυπολατρεία///Και μετά σηκώστε το τηλέφωνο, ανοίξτε την πόρτα, πάρτε το στυλό, κάντε αυτό που χρειάζεται τέλος πάντων για να λυθεί η παρεξήγηση///Ας μη χάνουμε χρόνο με τσακωμούς και αψιμαχίες, είναι κρίμα τεράστιο, κακό///Δεν θα πω Αγάπη αδελφοί, ωσάν μεταμοντέρνος Ιησούς μπροστά στα πλήθη///Θα πω απλώς μην υποτιμάτε το καλό πήδημα, την σφοδρή επιθυμία, τη δύναμη μιας φαντασίωσης και τον άνθρωπο που παίζει στο ίδιο γήπεδο μαζί σας, γιατί με τέτοια σοβαρά πράγματα καλό είναι κανείς να μην αστειεύεται///Αφήστε τον εαυτό σας να ομολογήσει μιαν αλήθεια, είναι λυτρωτικό:///»Όταν καυγαδίζουμε σε θέλω ακόμα πιο πολύ» ///Και αυτό είναι όλο///Τα σέβη μου.

About Theorema

Είμαι η Άντζελα Ανακόντα aka @FearOfFireflies

Posted on 16 Σεπτεμβρίου, 2011, in Χωρίς κατηγορία and tagged . Bookmark the permalink. 26 Σχόλια.

  1. Δε λέω τίποτα! Έχω βλέπετε να στείλω ένα δυο μέηλ και να πάρω 3-4 τηλέφωνα. Με αλλαγή ρήματος. 😉

    Καλό Σαββατοκύριακο.

  2. Εξωτικό μου πουλάκι, αυτό σημαίνει πως το κείμενο έπιασε τόπο 🙂

    Πάρτε τα τηλέφωνα, στείλτε τα μηνύματά σας, αλλάξτε τα ρήματα και αφεθείτε. Η χαρά, θα δείτε, θα είναι πολύ μεγάλη ανταμοιβή.
    Σας φιλώ και σας εύχομαι το πιο συμφιλιωμένο κι αγαπησιάρικο σ/κ του κόσμου 🙂

  3. Για κάτι τέτοια κείμενα χαίρομαι που ανακαλύφθηκε το μπλογκιν. Περιμένω να πέσει ο πυρετός για να πάω πάλι στο μπαρ και να πινω κακής ποιότητας ρακόμελα και να λέω από μέσα μου δεν μπορεί θα με κοιτάξει σήμερα και μπορεί και να το καταλάβει ότι εμείς είμαστε για να ζήσουμε μαζί, μόνο που δεν το ξέρει ακόμα. Ίσως με τα πρωτοβρόχια!

  4. Συναισθηματικό μου μικράκι,
    αν κοιτάξεις με δύναμη και απροκάλυπτο νόημα προς την απέναντι πλευρά, είμαι σίγουρη πως ακόμη και το παραμικρό ίχνος διλήμματος θα διαλυθεί αμέσως.
    Στα σημεία όπου οι άνθρωποι πίνουν ρακόμελα και κοιτάζουν πλήρεις αισθημάτων, μόνο όμορφα πράγματα καταφέρνουν να συμβούν.
    Είναι πολύ ωραίο αυτό που θέλεις να προσφέρεις. Ο εαυτός σου είναι δώρο.
    Αν η απέναντι πλευρά έχει σωστά αισθητήρια, δεν γίνεται να ΜΗΝ προκύψει το επιθυμητό.
    Θα σε σκέφτομαι και θα σου στέλνω όλη μου τη θετική ενέργεια. Συνήθως πιάνει 😉

    (θα ζήσετε μαζί και θα το δεις – τα πρωτοβρόχια είναι το καλύτερο δωμάτιο για νεογέννητους -ή και παλιότερους- έρωτες…)

    Σε φιλώ.

  5. Theorema, κατάλαβες τώρα πόσο ξενερωτική μπορεί να είναι μια συγγνώμη και πόσο, χμ, κ@βλωτικό μπορεί να είναι ένα «je veux pas»?

    Silent σε μια άλλη γωνιά του πλανήτη, ένα κοριτσάκι εναλλάσσει τσίπουρα με ντούβελ στη θέση των ρακόμελων και λέει από μέσα του την ίδια ατάκα. Είμαστε εντελώς soulmates.
    Αλλά μην την πιστεύεις τη Θεωρέμα: δεν αρκεί να κοιτάξεις με νόημα. Πρέπει και ο άλλος να είναι στο ίδιο νόημα, πρέπει να θέλει να πιάσει το νόημα.

  6. Ναι Κροτ, ξέρω πόσο κ@υλωτικό μπορεί να είναι ένα εκνευρισμένο ΟΧΙ, ένας καυγάς, μια τσαντίλα, μια διαμάχη. Πάθος το λένε αυτό, σε μια σχέση 😉
    Καταλαβαινόμαστε.

    Όσο για το σόρι, ομολογώ πως είναι λιγότερο ξεσηκωτικό, αν όμως είναι ειλικρινές, τι να κάνουμε… Πάλι καλά που υπάρχει κι αυτό μερικές φορές και δεν γίνονται όλα ίσωμα.

    Όσο για τον Σάιλεντ, νομίζω πως μερικά βλέμματα απλώς εμπνέουν… 😉
    Κι εσύ το γνωρίζεις αυτό, non?
    Και, πάω στοίχημα, θα το ξαναβρείς μπροστά σου.

  7. Σήμερα, θέλω να τσακωθούμε. Για να σου γράψω μετά πόσο σ’ εκτιμώ κ σ’ αγαπάω και πόσο περήφανη νιώθω που ανήκω στο ίδιο είδος με ένα πλάσμα τόσο υπέροχο.

  8. Όμορφό μου, πέφτω στα πόδια σου και κάνω ό,τι θες!
    ΕΓΩ θα σου τα πω πρώτη όλα αυτά, σε σένα αξίζουν 🙂
    Σε φιλώ πολύ γλυκά, και ξέρω πως το νιώθεις.

  9. η γάτα γλύστρισε κάτω από το σεντόνι και έφτασε μέχρι την άλλη άκρη. εκεί κάποιος της εξομολογήθηκε κάτι που διάβασε.
    το επόμενο τσιγάρο το μοιραστήκανε.

    • Αυτή η γάτα είναι η αδυναμία μου. Ειδικά όταν τρυπώνει κάτω από λευκά σεντόνια (μήπως ήταν και ξενοδοχείου;… να με στείλετε εντελώς;…) και εκμαιεύει μυστικά καπνίζοντας, τι να πω… Πέφτω στο πάτωμα και προσκυνώ τον θεό των πιο υπέροχων τεράτων…

      Σας ευχαριστώ για την σπάνια εικόνα.

  10. Ένα ζευγάρι,που επρόκειτο να παντρευτεί,επισκέφτηκε γνωστό μου ψυχίατρο-που ειδικεύεται στις σχέσεις ζευγαριών και οικογενειών-για να τον συμβουλευτεί.Κάτι σαν εξέταση αίματος για να δουν αν έχουν στίγμα δηλαδή.
    Του είπαν (περήφανα):
    «Ξέρετε,μένουμε πέντε χρόνια μαζί και ποτέ δεν έχουμε μαλώσει.»
    Τους είπε(πανικόβλητος):
    «Όταν θα βγείτε απ’ αυτή την πόρτα,φροντήστε να πάει ο ένας δεξιά κι ο άλλος αριστερά.Κι ούτε να διανοηθείτε να κάνετε την κουταμάρα που σχεδιάζετε!»

    • Μα αυτό μου φαίνεται απολύτως λογικό!
      Τι σόι σχέση είναι αυτή όπου δύο άνθρωποι είναι τόσο υπέροχα και αρμονικά μαζί που το μόνο που τους απομένει από ένα σημείο και μετά είναι να μαραζώσουν από πλήξη;…
      Υπάρχει κάτι αναζωογονητικότερο για μια ερωτική σχέση από έναν καλοδουλεμένο, ζόρικο καυγά;…
      Ειδικά αν μετά καταλήγει σε ένα ξέστρωτο κρεβάτι;

      Αστέρι ο ψυ σας. Να μου τον συστήσετε 😉

  11. Εγώ νομίζω πως με κόλλησε η κροτ. Φθινόπωρο χωρίς έρωτες δε λέει κι αν το ξεχνάμε αυτό μέσα σε σκοροφαγωμένες σχέσεις, ευτυχώς με λίγο ρακόμελο και το βλέμμα ενός ξένου που ανταμωνει με το δικό μας πάντα θα αρκεί για να πέφτουμε στα πατώματα. Με τον ένα ή τον άλλο τροπο 😉 ευχαριστώ για τη θετική ενέργεια, θα ενημερώσω εν καιρώ αν έπιασε τόπο!

    • Καλέ μου, από όσο είμαι σε θέση να… μαντέψω, δεν υπάρχουν και πολλά άγνωστα βλέμματα που να μπορούν εύκολα να σας αντισταθούν.
      Το φθινόπωρο, είπαμε, είναι ένα ζεστό δωμάτιο όπου οι εκκολαπτόμενοι έρωτες ανθίζουν σαν λουλούδια.
      Ειδικά αν μυρίζει και ρακόμελο, το παιχνίδι μου φαίνεται μάλλον κερδισμένο.

      Είναι κολλητική αυτή η παλιοΚρότ, έχετε δίκιο.
      Κι εγώ εδώ και λίγο καιρό έχω κολλήσει άγρια 😉

      • Μετά από αυτό το μήνυμα κι επειδή είμαι ευάλωτος στις γλυκές και τους νέους έρωτες (μα τι ωραία που εναι! η χώρα σου πάει από το κακό στο χειρότερο, υπάρχει η απειλή του πολέμου, της χρεοκοπίας, της πείνας και όλα αυτά σου φαίνονται ξαφνικά εντελώς ασήμαντα γιατί το μόνο σημαντικό και άξιο ανησυχίας κάθεται στο μπαρ μπροστά στον ντιτζέι και περιμένεις να σε κοιτάξει!), κι επειδή ο πυρετός δεν με αφήνει να είμαι τώρα εκεί που θα ήθελα, με έκανε ωστόσο να δω τα πράγματα πιο καθαρά, έστειλα τους φίλους μου και μου δίνουν αναφορα με μηνύματα 🙂 Κάτω η σοβαροφάνεια! Ζήτω η εφηβεία της καρδιάς!  

      • Μα, καλέ μου, όπως λέει και η αφίσα εκείνης της μέρας στα Εξάρχεια, «έχουμε πολύ σοβαρότερα πράγματα να κάνουμε«!.
        Υπάρχει κάτι σοβαρότερο από αυτό;

        Κοιτάξτε τι είπε επ’ αυτού κάποιος παλιός αγαπημένος:

        Ακούστε μουσική, αφουγκραστείτε στίχους, νιώστε το βάθος!
        Γίνετε καλά και ΒΓΕΙΤΕ!

  12. Χαχα,η κροτ ειναι κολλητικη ασθενεια!

  13. To ginati vgazei mati. Ti apeginan telika oi erwtevmenoi?

  14. Τα ξανάφτιαξαν, έμαθα.
    Τώρα είναι ακόμα πιο παρμένοι μεταξύ τους από πριν.
    Είδατε τι κάνει ένας γερός καυγάς;…
    Θαύματα.

  15. Μου το κόλλησες το γινάτι, το τραγουδάω όλο το βράδυ.

    Αλλά μετά το τελευταίο άσμα που έβαλες, απαντώ με τον εξής τρόπο:

    «όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη
    κι επιθυμιά παλιά ξαναπερνά το αίμα
    όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται
    κι αισθάνονται τα χέρια σα ν’αγγίζουν πάλι»

  16. Από το κείμενο που έριξες στο τουήτερ, Η φράση, αφιερωμένη εξαιρετικά:

    «Καλύτερα που έφυγες. Κουράστηκε το χέρι σου να ψάχνει ένα άλλο χέρι να κρατήσει. Μετέωρη έμενε πάντα η παλάμη σου, ζητιανεύοντας, θαρρείς, την επαφή. Και ήταν τα άλλα χέρια πάντα απρόθυμα να την πλησιάσουν, ανίκανα να καταλάβουν ότι το ελάχιστο σημείο της απόστασης είναι η επαφή.»

    Καλύτερα που έφυγες

    Φιλιά, μικρή 😉

  17. Eίχα αποφασίσει συνειδητά να αποφύγω να σχολιάσω σε αυτό το κείμενο. Η απόφαση άλλαξε και φταις σημαντικά εσύ, Theorema. Aς πρόσεχες!

    Τώρα θα σάς ξενερώσω όλους. Ξενερώνω με τούς τσακωμούς! Για να μείνω στο βασικό παράδειγμα, ένας τσακωμός μπορεί να με μετατρέψει από 16χρονο βασιλιά τής λαγνείας σε 80άχρονο συνταξιούχο. Άνετα.

    Δεν έχει να κάνει με ανασφάλεια, νομίζω. Επειδή δε θυμώνω με όσους διαφωνώ. Ίσα-ίσα, η διαφωνία μπορεί να μού προκαλέσει το ενδιαφέρον. Ο τσακωμός όχι, ένα κομμάτι μέσα μου πεθαίνει.

    Είναι που η αυθόρμητη αντίδρασή μου στις διαπροσωπικές εντάσεις είναι να φεύγει το μυαλό μου σε άλλα πράγματα, να αρνείται εν ολίγοις να συμμετέχει. Μπορεί αυτή να φωνάζει και να πετά πράγματα, εγώ όμως θα σκέφτομαι τι ωραία θα ήταν να είμαι ξαπλωμένος σε μια παραλία στη νότια Κρήτη, να με χαϊδεύουν ο ήλιος και ένα γυναικείο χέρι, να πίνω φραπέ και να ετοιμάζομαι για τη βουτιά μου. I escape to my happy place.

    Ίσως είναι που η έντασή μου δε χρειάζεται αυτή που θα την προκαλεί, αλλά αυτή που δε θα την καταναλώσει σε λανθασμένη κατεύθυνση. Ξερωγώ, κάτι τέτοιο.

    Στο θέμα για δυνατούς-αδυνάτους δε θα μπω τώρα. Με τον καιρό. Ίσως.

  18. Τυπική αντρική αντίδραση.
    Ξέρεις πόσες (αμέτρητες!) φορές έχει τύχει να τσακώνομαι και απέναντί μου να αντικρίζω το βλέμμα που λες; Αυτό το απόν, φευγάτο βλέμμα, του «τι καλά να ήμουν σε μια παραλία με ένα Άρδην ή με ένα Τεστ ή με ένα Μίκυ Μάους στο χέρι και να λιαζόμουν ήσυχα, παρέα με εξωτικούς παπαγάλους, Κρεολές καλλονές, κοκοφοίνικες και το φραπέ μου δίπλα»;…
    Δεν με ξενερώνεις καθόλου, το έργο το έχω ξαναδεί.

    Οι στρέητ άντρες δεν τσακώνονται κατά κανόνα. Οι γκέη άντρες διαθέτουν μια άλλου είδους ευαισθησία, πολύ πιο κοντά στη δική μας. Οι γυναίκες τσακωνόμαστε όταν είναι αναπόφευκτο και άκρως απαραίτητο για να μην μας πεταχτούν τα νεύρα του εγκεφάλου από το στόμα. Άλλη ψυχολογία, άλλο φτιάξιμο ως ράτσα.

    Ποτέ δεν είπα ότι οι καυγάδες είναι το μοναδικό αλατοπίπερο ή το μοναδικό σημάδι πως κάπου ενεδρεύει μια σπίθα πάθους σε μια σχέση – δεν αρνούμαι όμως πως, εξαιρώντας ακραίες περιπτώσεις όπου φυσικά δεν αρέσκομαι σε αιματηρές συμπεριφορές, η ένταση που απελευθερώνει ένας τσακωμός με εξιτάρει.
    Είναι δείγμα ενδιαφέροντος προς τον απέναντί σου, όταν συμβεί κάτι που σε καίει και την παλεύεις όπως μπορείς.

    Αυτός που δεν τσακώνεται ΠΟΤΕ με τον σύντροφό του (περί αυτού ο λόγος εδώ) απλώς αδιαφορεί γι’ αυτόν.
    Αργά ή γρήγορα θα το καταλάβεις στο πετσί σου.

    Χαίρομαι πάρα πολύ που σχολίασες. Κι ευχαριστώ ειλικρινά!
    Μακάρι να φταίω πάντα έτσι – δεν θα τσακωθούμε κιόλας 😉

  19. Να προσπαθήσω να αφήσω κι εγώ το βιντεάκι μου, αν και δεν είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρω από δω.

    [YouTube=http://www.youtube.com/watch?v=GLCPawEXZiA&feature=youtube_gdata_player]

    καλή φθινοπωρινή κυριακή!

  20. Καλό φθινοπωρινό βράδυ Κυριακής, γλυκό αγόρι του νότου. Ευχαριστώ για την προσπάθεια, παρόλα αυτά, αν τα καταφέρετε, δώστε μου ξανά το λινκ γιατί δεν μου δίνει το τραγούδι, και ειλικρινά θα ήθελα πολύ να ακούσω τι μου στείλατε 🙂

    Επίσης, μου χρωστάτε μια ενημέρωση, δεν το ξεχνώ… 😉

Αφήστε απάντηση στον/στην Theorema Ακύρωση απάντησης