Το τέλος του παλιού κόσμου

(Κείμενο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα δρόμος της Αριστεράς της 19ης Μαΐου 2012)

Στον αέρα πετάει μια μεταλλαγμένη μέλισσα με ένα πιρούνι στο χέρι. Ολόγυρά της σκαθάρια, λιμπελούλες και άλλα μολυσματικά έντομα έχουν στήσει χορό. Κάτω από ένα φεγγάρι με σκοτεινούς κρατήρες και παράξενα εξογκώματα ο κόσμος παραληρεί. Κανείς δεν ξέρει αν φταίνε οι συχνοί ψεκασμοί με χημικά ή η ήδη μολυσμένη από το καυσαέριο ατμόσφαιρα της πόλης. Μπάτσοι, νταβατζήδες και βιαστές παίζουν τάβλι στα πεζοδρόμια επιβλέποντας την κίνηση. Μια οροθετική πόρνη βολτάρει μπροστά τους και τους κλείνει πού και πού το μάτι τρυφερά. Λίγοι πιο πέρα ένας μαυροντυμένος μποντυμπίλντερ με τεράστια μπράτσα και ξυρισμένο κεφάλι βγάζει τα έντερα ενός Πακιστανού και ονειρεύεται μια μέρα να τον λένε Χάνιμπαλ και να κάνει πολιτική καριέρα. Στο δεξί του μπράτσο, πολύ ψηλά, έχει χτυπήσει τατουάζ το όνομα της μάνας του. Μια θεόρατη γκόμενα με λατέξ και δωδεκάποντα μπαίνει στο κάμπριο ενός κατάξανθου γιάπη που ακούει δυνατά ραπ και φοράει χρυσό ρολόι. Μια μητέρα χωρίς πρόσωπο θηλάζει το μωρό της στη μέση του δρόμου και με το άλλο χέρι στρώνει τις κουβέρτες της όπου κοιμάται ένα άλλο παιδί. Ένας φρουρός της κυκλοφορίας  ποδοπατά ένα δημοσιογράφο που δεν σεβάστηκε το πράσινο φανάρι και προσπάθησε να διασχίσει το δρόμο για να περάσει από την άλλη πλευρά. Μια μποτοξαρισμένη τηλεπαρουσιάστρια με γυάλινα μάτια χαμογελά στο είδωλό της μπροστά στη βιτρίνα της Σανέλ. Ένας έκπτωτος πολιτικός μπαίνει στην κλούβα στέλνοντας πεταχτά φιλιά στους οπαδούς του που τον χαιρετούν συγκινημένοι και πιστοί. «Ποτέ δεν θα σε ξεχάσω, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ». Ένας ανέμελος τουρίστας παρελαύνει με τη σημαία της χώρας του στο χέρι και σε λίγο τυλίγει ένα εθνικό μνημείο-μινιατούρα μέσα της, καθώς το προορίζει για δώρο στην καλή του που τον περιμένει στο σπίτι τους, στη χώρα όπου μια οργισμένη μάγισσα αποκλείει την ανάπτυξη μέσω πιστώσεων για ολόκληρο τον πλανήτη. Μια κηδεία περνά, η πομπή είναι ατέλειωτη. Το φέρετρο είναι σκεπασμένο με μια άλλη σημαία, ντόπια αυτή τη φορά, με ιδιαίτερη σημασία για τον τόπο. Οι άνθρωποι σταυροκοπιούνται και φτύνουν τον κόρφο τους πενθούντες και συγχισμένοι για να φύγει μακριά η γρουσουζιά. Μετά ξεχνάνε δια παντός τον τεθνεώτα. Ένας ταλαντούχος γκέη ζωγράφος απαθανατίζει τη σκηνή και ένας μουσικός με εξτρεμιστικό παρελθόν συνθέτει επιτόπου ένα εμβατήριο που θυμίζει Μπαχ για τσέλο. Σε μια γιγαντοοθόνη προβάλλεται εναλλάξ μια τερατώδης συναυλία και ο λόγος ενός ασέξουαλ πολιτικού με σπυριά και ιδρωμένο κούτελο. Διαφημιστικές ταμπέλες και επιγραφές μυστικών μηνυμάτων αναβοσβήνουν εφιαλτικά κάνοντας τα παιδιά του παρακείμενου σχολείου να βγάζουν αφρούς από το στόμα. Ένας μικροπωλητής πουλάει χωνάκια με ακρίδες σωτέ στολισμένες με σάλτσα από σάλια γάτας και γουρουνιού σε ανθρώπους που τα τρώνε μαζί. Λένε πως μαγειρεύει έξυπνα, και πως αποτελεί τον σοβαρότερο αντίπαλο των σύγχρονων φαρμακευτικών εταιρειών της πόλης. Μια ζητιάνα πρώην διάσημη ηθοποιός απαγγέλει Μπωντλέρ στο πρωτότυπο προειδοποιώντας για το τέλος του κόσμου. Σε μια εκκλησία βαφτίζεται το μωρό της Ρόζμαρι, και δείχνει πολύ χαριτωμένο. Ένα αεροπλάνο προσκρούει στις κεραίες των κτιρίων μιας πολυεθνικής, με αποτέλεσμα η αναμετάδοση του σημαντικότερου ποδοσφαιρικού αγώνα όλων των εποχών να διακοπεί βιαίως προκαλώντας καρδιακά επεισόδια και αυτοκτονίες. Σε μια τσιμεντένια ταράτσα δυο ερωτευμένοι βάζουν τέλος στη ζωή τους αφήνοντας πίσω τους ένα ανορθόγραφο σημείωμα που το έχουν υπογράψει με την έβδομη σφραγίδα. Στην πλατεία ανάβει μια φωτιά από σκουπίδια και τοξικά απόβλητα που θυμίζει πυρομαχικό κρότου και λάμψης. Γύρω της άνθρωποι από όλες τις φυλές του Ισραήλ τρίβουν τα χέρια τους και γελούν χυδαία με ένα αστείο που δεν ακούστηκε καθαρά. Στην παραλία έχουν πεθάνει όλα τα ψάρια. Μια γοργόνα σφαδάζει στην αμμουδιά καλώντας επί ματαίω τον Αλέξανδρο και δίπλα της ένα ασημένιο υποβρύχιο γέρνει να την παρηγορήσει. Στα βαθιά ο Μόμπι Ντικ έχει μείνει ορφανός. Από ένα διαστημόπλοιο γυρίζεται ένα ρεπορτάζ που κάποτε θα δείξει την αλήθεια, τώρα όμως είναι στο mute. Η μέλισσα με το πιρούνι στο χέρι ορμά σε έναν αθώο καθηγητή που τον πέρασε για υπερφυσικό λουλούδι και του σκίζει λαίμαργα το μάγουλο για να του κλέψει όλη του τη γύρη. Ολόγυρά της, σκαθάρια, λιμπελούλες και άλλα μολυσματικά έντομα κάνουν πλιάτσικο στο χώμα, καίνε τους ανθρώπους και διαβρώνουν δια παντός μέχρι και τα μάρμαρα. Χειρότερη κι από τη Χιροσίμα η μέρα αυτή, χρόνια πια. Η μέρα πριν από την επόμενη μέρα.

.