H σκουπιδιάρα είχε όνομα

Κάθε φορά που αλλάζω τόπο, είτε για πολύ είτε για λίγο, υπάρχει κάτι που τις νύχτες αναζητώ σταθερά στα πέριξ///Είναι το όνομα της πόλης που αναγράφεται πάνω στις σκουπιδιάρες που στριμώχνονται τα μεσάνυχτα στις γωνίες και στα στενά βογγώντας κι αναδίνοντας αυτή τη γνώριμη υπόξινη μυρωδιά της αστικής σήψης///Αυτό ψάχνω -το όνομα της πόλης που με φιλοξενεί πάνω στο βαρύγδουπο όχημα του Δήμου///Δήμος Κερκυραίων///Δήμος Αθηναίων///Δήμος Λουτρακίου///Φλας αλάρμ που βάφουν το σκοτάδι πορτοκαλί, υπάλληλοι που εκτοξεύουν σακούλες και χαρτοκιβώτια στη φαγάνα, φωνές και αστεία λίγο πριν το χέρι χτυπήσει το καυτό μέταλλο και ακουστεί εκείνο το γνώριμο «πάμε!»///Στην Κέρκυρα η σκουπιδιάρα περνάει πάντοτε δίπλα από το Εραλδικόν, που είναι το αγαπημένο μου μαγαζί στο κέντρο της παλιάς πόλης///Γύρω στις δώδεκα τα μεσάνυχτα την περιμένω κάθε φορά, συνήθως καλοκαίρια, και κάθε φορά διαβάζω αχόρταγα το όνομα της πόλης πάνω στη λευκή επιφάνειά της, διαγράφοντας το περίγραμμα του κάθε γράμματος με το βλέμμα προσεκτικά///Στο Λουτράκι την βλέπω απέναντι από το σπίτι μου, κάθε βράδυ λίγο μετά τις έντεκα///Αντίθετα με της Κέρκυρας, η σκουπιδιάρα του Λουτρακίου προηγείται της βραδινής εξόδου μου, και αυτό από μόνο του με καθησυχάζει αρκετά μιας και πάντα σκέφτομαι πως εντάξει, έχω χρόνο, η νύχτα τώρα ξεκινά///Στην Αθήνα την πετυχαίνω σε διάφορες γειτονιές, και πάλι αργά το βράδυ///Με πιάνει μεγάλη λαχτάρα με την σκουπιδιάρα της Αθήνας, ειδικά με αυτήν, επειδή επί πάμπολλα χρόνια επιθυμούσα διακαώς να κατοικήσω κάποτε σε αυτή την πόλη και φέτος που η ευχή πραγματοποιήθηκε νιώθω κάπως σαν μια αστική Σταχτοπούτα/// Μόνο που αντί για κολοκύθα εγώ περιμένω τη σκουπιδιάρα του Δήμου, που δεν θα λύσει βέβαια τα μάγια αλλά θα μου τα υπενθυμίσει ως ενδεχόμενο///Και αυτό από μόνο του μου αρέσει πολύ, πάρα πολύ///Παρόμοιο συναίσθημα με πιάνει και όταν ανιχνεύω τις επιγραφές στο πάνω μέρος των λεωφορείων του ΚΤΕΛ, ειδικά στα νυχτερινά δρομολόγια///Λουτράκι, Αθήνα, Κέρκυρα, Πάτρα, Θεσσαλονίκη, Αγρίνιο, Φλώρινα, Καβάλα///Τόσα ονόματα προορισμών, τόσα διαφορετικά μέρη///Όλα τους σημειωμένα πάνω σε περαστικά οχήματα υπερβολικών κυβικών και ασυναγώνιστων μεγεθών που ταξιδεύουν ατρόμητα μέσα στο σκοτάδι///Με μπλε φωτάκι φωσφορίζον πάνω από το κεφάλι του οδηγού, καμιά φορά και πράσινο///Και με μεγάλο τιμόνι, σαν λαγουδέρα, που περιστρέφεται με αυτοπεποίθηση γύρω από την τροχιά της γης και του βλέμματός μου///Μ’ αρέσει πολύ να διαβάζω τα ονόματα των πόλεων πάνω στα λεωφορεία του ΚΤΕΛ και πάνω στις τοπικές σκουπιδιάρες///Μην με ρωτήσετε γιατί, δεν θα ξέρω να απαντήσω///Έχουν τα βίτσια λογική;///Και τα γούστα αιτία;/// Προσφάτως ανακάλυψα πως δεν είμαι η μόνη που έχει αυτό το μικρό, ένοχο μυστικό///Εδώ μια ιδανική παρέα///Τα σέβη μου.

.