Η σεμνοτυφία ως ψεύτικη σεμνότητα
—
Λαγνεία και ηδονή: δύο θανάσιμα παραπτώματα από καταβολής κόσμου. Στο Μεσαίωνα των αισθησιακών απολαύσεων δοξάζεται αυτό που καυτηριάζει, καταπονεί, ενοχοποιεί το σώμα και τις λειτουργίες του. Ό, τι δονεί και κατορθώνει να ταράζει τον ανθρώπινο βίο δια μέσου των αισθήσεων καθίσταται εμμέσως πλην σαφώς κατακριτέο και αμαρτωλό. Θέμα συζήτησης προς αποφυγή και πρακτική ανίερη και μιασματική.
Όλα όσα προκαλούν ψυχικό ηλεκτροσόκ μέσα από τις εκδηλώσεις της σάρκας οδηγούν σε συναισθήματα ντροπής και περιφρόνησης από την πουριτανική κοινωνία της σύγχρονης εποχής. Αντίθετα με τους άντρες, ηδονή νιώθουν μόνο οι φτηνές γυναίκες, καθώς η πατριαρχική κοινωνία δεν αναγνωρίζει εύκολα στο ασθενές φύλο το δικαίωμα στη σεξουαλική διέγερση. Οι γυναίκες που φροντίζουν το σώμα τους ονομάζονται «παστρικές» μιας και προφανέστατα το προορίζουν για κάποια άλλη χρήση πέραν της αναπαραγωγής. Η αφροντισιά αποδεικνύει την αγνότητα μιας γυναίκας που εφόσον δεν διαθέτει το κορμί της για περαιτέρω σαρκικές δραστηριότητες δεν χρειάζεται να ασχολείται μαζί του υπέρ το δέον.
Το σκληροπυρηνικό υπερεγώ που μεθοδικά έχτιζαν οι οικογένειες επί αιώνες αποδίδει καρπούς μέχρι σήμερα παράγοντας υστερικά καταπιεσμένους ανθρώπους οι οποίοι είτε μισούν είτε περιφρονούν το σώμα τους –και κατ’ επέκταση το σώμα των άλλων. Η αμαρτία ως διαβολικό καρύκευμα του ανθρώπινου βίου, το λαθραίο και το απαγορευμένο είναι στοιχεία που θα έπρεπε να συναντιούνται μόνο στην τολμηρή λογοτεχνία και μάλιστα αυτή η τελευταία θα έπρεπε είτε να καταργηθεί δια νόμου είτε να αναγιγνώσκεται έστω στα κρυφά και με μέτρο.
Η σεμνοτυφία, ως ψεύτικη σεμνότητα, απαγορεύει επίσης τον πλουραλισμό στις σεξουαλικές συμπεριφορές στις οποίες ενδέχεται να επιδοθεί κατά καιρούς το αδύναμο ον που έχασε τον Παράδεισο εξαιτίας των ασυγκράτητων ορμών του. Η ερωτική σκέψη και δράση οφείλουν να καλύπτονται από ένα πέπλο μυστικότητας και απορρήτου, μιας και αποτελούν τεκμήρια ενοχής και θα έπρεπε να κάνουν τους ασεβείς να κοκκινίζουν και να μετανοούν.
Η εγκυμονούσα γυναίκα αποκαλείται «γυναίκα σε ενδιαφέρουσα» κατά τον πολιτικώς ορθό ορισμό. Γκαστρωμένες είναι συνήθως οι γυναίκες εκτός γάμου που προκαλούν την περιφρόνηση και τον αποτροπιασμό της κοινωνίας εξαιτίας του ακατονόμαστου εκείνου φερσίματός τους που τις έφερε στη δύσκολη θέση της αναμονής ενός «εξώγαμου».
Οι ακολασίες και οι σεξουαλικές αποκλίσεις αφορούν κυρίως μειονότητες που δεν θα έπρεπε να έχουν δικαιώματα ισάξιας αντιμετώπισης με τους «κανονικούς ανθρώπους». Όποιος δεν αποσκοπεί στην τεκνοποίηση λογικά δεν θα έπρεπε να ασχολείται με το σεξ. Επιπλέον, όποιος ασκεί ελεύθερο σεξ είναι καταδικασμένος σε οδυνηρό θάνατο. Το προφυλακτικό είναι όργανο του σατανά το οποίο όχι μόνο εμποδίζει την αναπαραγωγή μα ευνοεί και τις σεξουαλικές επαφές με περισσότερους του ενός συντρόφων εξωθώντας τον άνθρωπο στην αμαρτία και διευκολύνοντας στην καταπάτηση κάθε παραδοσιακού ηθικού κανόνα.
Οι σχέσεις με το άλλο φύλο αποκαλούνται «πονηρές» και διαποτίζονται με το βαρύ άρωμα της παρανομίας και του απαγορευμένου –τουλάχιστον μέχρι να επισημοποιηθούν μέσω του γάμου και να αρχίσουν να εξυπηρετούν το θεάρεστο έργο της τεκνοποίησης. Κατόπιν αυτού, μπορούν και να παύσουν δια παντός και να καταφέρει έτσι ο άνθρωπος να καλλιεργήσει απερίσπαστος την αγνότητα του σώματος και του πνεύματός του.
Το προπατορικό αμάρτημα που έφερε τον άνθρωπο λίγο πιο κοντά στο Δέντρο της Γνώσης θα βαραίνει τις γενεές πάσες, μέσα από τις μαζοχιστικές και άρρωστες αναφορές σε κάποιου είδους πόθο ή πράξη που οδηγεί στο αιώνιο μαρτύριο και στις φλόγες του κακού. Το σεξ είναι ρυπαρό και άσεμνο, κι ας μοιάζει με ζουμερό φρούτο. Η γύμνια των σωμάτων είναι πράξη αποκρουστική και απαγορεύεται δια νόμου, μιας και ο ολοκληρωτισμός πορεύεται δίπλα δίπλα με τον πουριτανισμό.
Μέχρι και το μοναχικό σεξ προκαλεί μύριες ασθένειες όπως η κώφωση, η τύφλωση, η ανικανότητα. Η απόλαυση είναι σε κάθε περίπτωση η χειρότερη αμαρτία, και παραμένει μέχρι τέλους ποταπή και κτηνώδης. Είναι η ηδονή για την ηδονή, καθαρή ασέλγεια, και το αποτέλεσμά της βγάζει σε αχρηστία το σημαντικότερο δυναμικό του ανθρώπινου σώματος το οποίο εκτονώνεται αλλά δεν γονιμοποιεί ούτε γονιμοποιείται.
Οι αντιστασιακοί της ηδονής όπως ο Εμπειρίκος, ο Ντε Σαντ, ο Φουριέ, ο Λογιόλα, ο Μπωντλέρ, ο Μπατάιγ κέρδισαν τη ζωή τους παίζοντας φτηνά με τον έρωτα. Καθείς με τον τρόπο του. Εννοείται πως στο τέλος της διαδρομής τους περίμενε το πυρ το εξώτερον καθώς υπονόμευσαν ένα πανανθρώπινο σύστημα αξιών και ηθικών κωδίκων ωθώντας τον κόσμο σε βρώμικες και αντιδεοντολογικές πράξεις. Η αμαρτία καιροφυλακτεί στα ποιήματα, στις εικόνες, στις μουσικές όλων εκείνων που ξεστράτισαν και επέμειναν πως τα σώματα μπορούν να σμίγουν χωρίς ντροπή και μάλιστα με πολλούς τρόπους. Ο Μέγας Ανατολικός, ο οποίος ξεκίνησε να γράφεται κατά τη βικτωριανή εποχή, αποτελεί ένα σχετικό δείγμα αμφιλεγόμενης λογοτεχνικής δημιουργίας που διαπνέεται από μια παράδοξη απελευθερωτική διάθεση και πολεμήθηκε δεόντως. Αργότερα, αναγνωρισμένοι και ευυπόληπτοι μελετητές υποστήριξαν πως σε μερικές περιπτώσεις η ψυχική λύτρωση του ανθρώπου ενδέχεται να περνά και από το σώμα, και αυτή η οπτική αποτέλεσε ακόμα μια σημαντική αιτία ρήξης με την καθεστηκυία τάξη που κατέκρινε και κατά βάθος εξακολουθεί να κατακρίνει τη σπουδαιότητα της αφής.
Μέσα σε έναν κόσμο υποκριτικό και τεχνητό, βασισμένο σε απαγορεύεις, ενοχικά συμπλέγματα και υποκριτικές συμβάσεις, καταλήγει να αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν να υπάρχει καν το ενδεχόμενο ο παράδεισος να αφορά, έστω και ως ιδέα, τις αισθήσεις και τις εκστάσεις. Και, εκτενέστερα, πώς είναι δυνατόν αυτός ο υποκριτικός κόσμος να είναι έργο Θεού.
—
(Portecho – Studio Plastico)
(Νίκο, ευχαριστώ για το βίντεο. Φιλομένα, ευχαριστώ για τη φωτογραφία)
Posted on 30 Μαρτίου, 2009, in Χωρίς κατηγορία and tagged Εκκρεμότητες. Bookmark the permalink. 34 Σχόλια.
Thethreewishes's Weblog 
Διακρίνω ότι καιροφυλακτείτε απέναντι στα δογματικά πιστεύω τους, η στα θρησκευτικά;
Απλά ρωτάω!
Σωστά όλα αυτά, αλλά οι περιορισμοί στη λαγνεία και την ηδονή δεν φτιάχτηκαν για μας. Φτιάχτηκαν γι’αυτούς που όντας σκλάβοι της λαγνείας και της ηδονής, τα κάνουν σκατά στους υπόλοιπους τομείς της ζωής τους. Και εννοείται ότι χρειάζονται οδηγίες χρήσεως για το πώς να μην τα κάνουν σκατά (βλ. παραπάνω, τα θανάσιμα παραπτώματα).
Εμείς όμως που ξέρουμε να τα ισορροπούμε όλα μέσα στη ζωή μας και δεν αφήνουμε τα πάθη να μας τα κάνουν σκατά, μπορούμε να τα γευόμαστε όσο θέλουμε, ε; Αφού είμαστε φοβεροί ζογκλέρ! Όλα τα φέρνουμε βόλτα! Οπότε περιορισμοί μηδέν!
αχεμ.
άρα είστε κατά του γάμου?
😈
@fetus
Δεν αντέχω την υποκρισία, όπου κι αν εστιάζεται αυτή. Σε θρησκευτικά πιστεύω, σε δόγματα, σε πολιτικές, σε ανθρώπινες σχέσεις της κάθε μέρας. Δεν μπορώ αυτό το «παριστάνω κάτι που δεν είμαι αλλά θεωρείται σωστότερο από αυτό που είμαι» που καταλύει κάθε αγνότητα και τρώει σαν σαράκι τις δυνατότητες πραγματικής επικοινωνίας με τον εαυτό μας και με τους ανθρώπους που είναι δίπλα μας.
Όσα λέω με αφορούν και προσωπικά, εννοείται, δεν παριστάνω κάποιον που δεν επιδέχεται κριτικής.
Καλά κάνετε και ρωτάτε. Είμαι εδώ για να απαντάω.
@Τραβηχτή
Μικρή μου, όταν φτάσω να είμαι τόσο ισορροπημένη όσο εσύ μάλλον η ισορροπία θα με βρει υπέργηρη και με μπαστούνι. Όσο και να μην τα κάνω σκατά (νομίζω) σε γενικές γραμμές, κατά καιρούς νιώθω βουτηγμένη ως το λαιμό στο βούρκο του δισταγμού και μιας «καθωσπρέπει» στάσης ζωής. Ομολογώ πως έχω πολύ δρόμο μπροστά μου μέχρι να πω πως ζω με ειλικρίνεια κι ελευθερία μέσα μου.
Σε θαυμάζω και να το ξέρεις.
Κυρίως επειδή, πάνω απ’ όλα, εσύ δεν αφήνεις το Φόβο να σε καθοδηγεί, ενώ εγώ ακόμα τον παλεύω.
@Кроткая
Μα αυτό καταλάβατε μικρή μου από το ποστ?
Είμαι κατά του ψέμματος και της συμβατικής ζωής απλώς!
Επίσης κατά της σεμνοτυφίας ως πρόφασης σεμνότητας.
Μόνο εντός γάμου απαντώνται αυτά τα δυο τρομακτικά πράγματα???
Καταρχάς για εσωτερική μάχη πρόκειται!
Εμένα πάντως μου αρέσει η ιδέα του γάμου. Σε αφήνει να νιώσεις όση ανασφάλεια θέλεις μέσα σε μια καταπληκτική ψευδαίσθηση ασφάλειας. Όσο για τη σεμνοτυφία, το ψέμμα και τη συμβατική ζωή, σχετίζονται με το γάμο όσο και με το μη γάμο, όπως επίσης και με την καριέρα, την ευτυχία, το φαγητό, τις τσίχλες… και γενικά ο,τιδήποτε… νομίζω;
@Τραβηχτή
Μα φυσικά και έτσι είναι. Σε όλες τις ανθρώπινες καταστάσεις/πράξεις/αποφάσεις/συμβάσεις/επαναστάσεις υπάρχει κάτι καλό και κάτι λιγότερο καλό. Το θέμα είναι να καταλαβαίνεις τι σου γίνεται και να μην επαναπαύεσαι.
Ποτέ δεν είπα ότι ο γάμος είναι η πηγή κάθε κακού.
Άλλωστε τον υποστηρίζω κάργα!
Την εσωτερική αλλοίωση της υποκρισίας και του δήθεν προσπαθώ να μετριάσω, το φόβο, την ανασφάλεια της ελευθερίας σκέψης. Αυτά με τρομάζουν, αυτά προσπαθώ να χαλιναγωγήσω και να απομακρύνω από τη ζωή μου.
Τραβηχτή, άμα είναι να παντρευτείς, εγώ κουμπαρα. Είσαι? Στη Μύκονο, καλοκαίρι, με τριήμερο πάρτι και λιώσιμο μέχρι τελικής πτώσεως. 🙂
Εξαιρετικό το προηγούμενο ποστ.
:ΡΡΡΡΡΡΡΡΡ
Ευτυχώς ειδα μετα το βίντεο, αφού διαβασα.
Τρομερά πόδια
Στο τέλος νόμιζα ότι διάβασα τίποτα αλλο όπως ας πούμε υπέρ ή κατά του γάμου.
Πιστεύω ότι παρά την δήθεν ελευθερία της εποχής βιώνουμε ανεπανάληπτο πουριτανισμό και φυσικά συντηρητισμό αφού πάνε πακέτο.
Το ελέυθερο πνεύμα θα κατοικεί σε ένα ελέυθερο σώμα
Οι αναφορές στους σπουδαίους Σαντ, Μπατάιγ, Μπωντλαίρ με χαροποίησαν
«ένα πανανθρώπινο σύστημα αξιών και ηθικών κωδίκων» — Όχι. Όχι πανανθρώπινο.
Ο «νέος πουριτανισμός» για τον οποίο μιλά ο dredd έχει και πρόσθετες παραμέτρους, όχι;
«Η αφροντισιά αποδεικνύει την αγνότητα μιας γυναίκας που εφόσον δεν διαθέτει το κορμί της για περαιτέρω σαρκικές δραστηριότητες δεν χρειάζεται να ασχολείται μαζί του υπέρ το δέον. »
Εμένα μου αρέσει όταν ο διάολος χαμογελάει μέσα από το κορμί μιας γυναίκας που και αφρόντιστη που είναι, η θέα του προκαλεί πυροτεχνήματα, εικονογραφεί μυστικιστικά κάτω από τα κουρέλια που φοράει όλους τους σπουδαίους που προαναφέρατε. Αυτά τα ανώνυμα κορμιά είναι από μόνα τους σεξουαλική επανάσταση.
ok, πάσο.
Κατα βάσιν, ο στόχος μου ήταν -μάλλον αποτυχημένο- χιούμορ και πείραγμα.
Ίσως πάλι να φταίει που έχω συναντήσεις ελάχιστους (ως κανέναν) ευτυχισμένους και επιτυχημένους γάμους.
[όχι, δεν κατάλαβα αυτό. Είμαι κατάτι εξυπνότερη].
Δε χρειαζεται να σου πω, ποιοι ευθυνονται βασικα για το Σκοταδισμο αυτο…
@nomad
Μερσί για τα καλά σας λόγια, κύριε nomad. Και εις άλλα με υγεία 🙂
@dredd
Φυσικά και έτσι είναι, dredd, έχεις απόλυτο δίκιο. Αυτό το κείμενο θα μπορούσε να είχε γραφτεί τον 15ο αιώνα, τον 18ο, τον 20ό, και φυσικά αντικατοπτρίζει πλήρως και τον 21ο. Άλλωστε τόσα και τόσα γράφτηκαν, που επί της ουσίας δεν διαφέρουν και τόσο από τα σημερινά. Μήπως λοιπόν έχει δίκιο ο ποιητής που επιμένει πως «αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ»;…
Ξέρεις πολλούς ανθρώπους που να διαθέτουν ελεύθερο σώμα κι ελεύθερο πνεύμα? Εγώ νομίζω πως όχι πάντως. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, που λέει κι ο έτερος ποιητής, κι αυτές οι δυο αρετές είναι πιο σπάνιες κι από νερό στη μέση της Σαχάρας.
@maurochali
Μα φυσικά. Ο νέος πουριτανισμός ξεκίνησε ως στάση ζωής, ακριβό μου (ή μάλλον ακριβά μου). Ο κόσμος επιλέγει να ζει πιο «υγιεινά» (όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας), μόνο που στην πορεία προσπαθεί να επιβάλλει τους ίδιους «υγιεινούς» τρόπους ζωής σε ολόκληρη την κοινωνία. εκεί λοξοδρομεί το παιχνίδι.
Όχι ποτό, όχι αλκοόλ, λιθοβολισμός των ηδονιστών, όχι σκουπίδια στις ακτές, όχι καταναλωτικές υπερβολές, κλπ κλπ. Αυτές οι ομάδες επιλέγουν αυτοβούλως να στερούνται κάποιες απλές καθημερινές απολαύσεις μα τελικά προσπαθούν να επιβάλουν και σε ολόκληρη την κοινωνία τις αρχές που πρεσβεύουν, ως τις μοναδικές σωστές (άρα καταλήγουμε σε καταπάτηση των προσωπικών ελευθεριών του ατόμου).
Αν το κράτος γίνει λοιπόν κάτι σαν «κηδεμόνας», οι πολίτες του θα αναγκαστούν να συμμορφωθούν με τις επιταγές αυτών των νέων κοινωνικών ομάδων. Η πολιτική ορθότητα θα αγγίξει τα έσχατα άκρα της και οι νεο-φασίστες θα μπορούν πια και με το νόμο να ρίξουν στην πυρά τους ηδονιστές και τους ανυπάκουους, επαναφέροντας στο προσκήνιο τον Πουριτανισμό του Κρόμγουελ και την επικράτηση των γνωστών ναζιστικών θεωριών.
Μήπως σας θυμίζει κάτι από Μεσαίωνα όλο αυτό το σκηνικό?…
Ή μήπως κάτι χειρότερο?
@restless
Εδώ μιλούσα κυρίως για την αφροντισιά που προκύπτει από την περιφρόνηση του σώματος, restless. Η φυσική ομορφιά που περιγράφεις δεν έχει να κάνει με την εσκεμμένη αφροντησία ενός ανθρώπου που απαρνείται το σώμα του και ως εκ τούτου το παραμελεί γιατί δεν του αναγνωρίζει σκοπό ή αξία ή επειδή ντρέπεται γι’αυτό.
Είναι πολύ ωραία η εικόνα που έδωσες και σίγουρα τα ανώνυμα κορμιά είναι από μόνα τους Η επανάσταση. Όχι τα μαραζωμένα και βρώμικα κορμιά όμως. Μόνο εκείνα που πιστεύουν στην ομορφιά και στα δικαιώματά τους, νομίζω.
@Кроткая
Κι όμως, Κροτ, υπάρχουν και κάποιοι ευτυχισμένοι γάμοι. Κι ας μην φαίνονται. Είναι λίγοι οι τυχεροί που τους κατόρθωσαν, και είναι γνωστό αυτό. Όμως σε καμία περίπτωση δεν θα έλεγα πως εξ ορισμού γάμος = αποτυχία, δυστυχία, ήττα.
Δυσκολίες ενέχουν όλες οι ανθρώπινες σχέσεις, είναι φυσικό. Ενέχουν όμως και μεγάλη χαρά, κι αυτό είναι βέβαιο.
Αλλιώς, προσωπικά τουλάχιστον, αντί να μιζεριάζομαι, απλώς θα χώριζα 🙂
Ξέρω πως είσαι εξυπνότερη από αυτό, αλλά αν δεν σε πειράξω και λίγο τι νόημα θα έχει το παιχνίδι?
@nelly
Όχι, νέλλυ, όντως δεν χρειάζεται. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται…
Σε αντίθεση με τα προηγούμενα «όχι», τώρα «ναι» σε όλα. Με μια μικρή επιφύλαξη: ο «νέος πουριτανισμός» που περιγράφετε έχει όντως σχεδόν μεσαιωνικά χαρακτηριστικά και άλλωστε στηρίζεται σε θεσμούς που γνώρισαν την «καλύτερή τους ώρα» στον Μεσαίωνα. Ο σήμερα κυρίαρχος πουριτανισμός ωστόσο, σε αντίθεση με τον «νέο πουριτανισμό» έχει ένα ιδιαίτερο, ίσως καινοφανές στοιχείο: αντικαθιστά την απαγόρευση με την φλυαρία, κάνει την συζήτηση-ταμπού κυρίαρχο λόγο και επιβάλλει έτσι ενοχές με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο. Η διαφορά ανάμεσα στο «δεν πρέπει να επιθυμείς και να απολαμβάνεις» και στο «πρέπει να επιθυμείς και να απολαμβάνεις» είναι στην ουσία ανύπαρκτη. Το κρίσιμο είναι ο έλεγχος της επιθυμίας.
(Δεν είναι τυχαίο ότι στις πιο συντηρητικές φυλλλάδες, παντού στην Ευρώπη κυριαρχεί ένα παράξενο είδος «πορνογραφικού πουριτανισμού», αν μας επιτρέπεται ο νεολογισμός.)
@maurochali
Ναι, μόνο που υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά εν προκειμένω: ο νεο-πουριτανισμός θέλει να επιβάλλει με απολυταρχικό τρόπο τα credo και το modus vivendi του στην κοινωνία ολόκληρη.
Ο πουριτανισμός στον οποίο αναφέρεστε στρέφεται παραδοσιακά κυρίως κατά της γυναίκας. Η σεξουαλικότητα του άντρα είναι μέγα όπλο κυριαρχίας, η συνουσία είναι κάτι σαν «υποδούλωση»του θηλυκού, η ηδονή της γυναίκας όμως θεωρείται αμαρτία.
Το διεφθαρμένο Είναι της θεωρείται ανήθικο και απωθείται ως τέτοιο. Η σεξουαλικότητα αφορά κυρίως τις εκδηλώσεις πορνείας (όσον αφορά τη γυναίκα) ενώ ο άντρας κάνει απλώς τη σεξουαλική του επανάσταση απολαμβάνοντας το καταναλωτικό αγαθό.
Θα συμφωνήσω απόλυτα με το νεολογισμό σας, και συγκεκριμένα θα θυμηθώ τον πορνογραφικό πουριτανισμό ανθρώπων που παραδέχομαι πως θαυμάζω, μάλιστα (Crepax, Manara, Lauzier). Η διαφορά που επισημαίνετε ανάμεσα στο
«δεν πρέπει να επιθυμείς και να απολαμβάνεις» και στο «πρέπει να επιθυμείς και να απολαμβάνεις» είναι πράγματι ανύπαρκτη αν παρατηρήσει κανείς πόσο η ακολασία στα εν λόγω κόμιξ, πχ, είναι ταυτόχρονα εικόνα ηδονής όσο και σατανική αμαρτία. Το ταμπού καθίσταται κυρίαρχος λόγος και μάλιστα όχι μόνο λόγος μα και εικόνα.
Μήπως όμως αυτό ακριβώς είναι που καθιστά τα πράγματα ακόμα πιο ελκυστικά στα μάτια του κοινού τους? Μήπως οι ξεδιάντροπες μέθοδοι που δημιουργούν ενοχές ταυτόχρονα ηδονίζουν όσο τίποτε άλλο? Modern perversion θα έλεγα.
Η σεξουαλικότατη Βαλεντίνα αφήνει συνθήματα κατά του πουριτανισμού στους τοίχους την ώρα που ο βιαστής της απολαμβάνει τα γυμνά της οπίσθια και της φέρνει δάκρυα στα μάτια.
Bingo.
«O Gamos einai i katastasi ekeini i opoia epitrepei se 2 antrwpous na moirastoun ta vari mias zwis-vari pou tha eixan apofygei entelws,an den eixan pantreutei»
H semnotyfia einai mia efeuresi,gia olous ekeinous pou den mporoun na einai semnoi,apolamvanontas osa mporei na tous dwsei i parousa Zwi
Otan i Hdoni(kathe morfis,ouxi kat’apokleistikotita i sarkiki..) ginetai logos gia Enoxi,tote i Isorropia exei xathei-an kanw lathos,perimenw diorthwsi
@nitens_lux
Θα σου απαντήσω με τρία ρητά:
Οι σοβαρές αρχές μπορούν και πρέπει να είναι εύκαμπτες.
Α. Λίνκολν
Ο κόσμος είναι άσχημος, ας πούμε, σαν την αμαρτία, κι εξίσου απολαυστικός.
Φ. Λόκερ
Μέσα σε οποιαδήποτε επιθυμία λογομαχούν ο μοναχός και ο χασάπης
Ε. Σιοράν
—
Κι ένα τέταρτο, περί γάμου:
Ο γάμος δεν είναι για τους λιπόψυχους
Ι. Γιάλομ
Πολύ καλή τοποθέτηση!
Επίτρεψε μου μόνο στους αντιστασιακούς της ηδονής να προσθέσω και τον Καραγάτση-νομίζω δικαίως 😉
Στο τελευταίο
Η μεγάλη Χίμαιρα είναι για μένα το κορυφαίο ελληνικό βιβλίο
Κρίμα κι αδικο που μερικοι άνθρωποι γεννήθηκαν εδώ
τα είπαμε , it’s all about love-sex-death
απλά η σειρά των πρώτων δυο αλλάζει ενίοτε
it’s all about transitions, κ. Κ.Κ. Μοίρη, «αλλά ας μην το κάνουμε θέμα» (γνωστό το copyright).
«Oι συζυγοι ειναι οι ερωμενες των νεων, η συντροφια των μεσηλικων και οι νοσοκομες των γερων»
ελεγε ο Τουέιν…
για τον συζυγο δεν μιλησε κανεις:)
– αλλοτε γουσταρλης δερβισης και αλλοτε πασας…
αυτα βεβαια χρονια πριν …
μετα η σεμνοτυφια θρονιαστηκε στις νυφικες πασταδες και στα εργοχειρα των γυναικων
γιατι ετσι τις εμαθαν
ομως νομιζω πως πια δεν ειναι ετσι
κι αν ετσι παει να ξαναγινει
δεν ειναι ενα απλο ρευμα
αλλα μια ενδειξη
του ποσο τελικα ο ανθρωπος θελει να ελεγχει στην ουσια τη ζωη των αλλων
βαζοντας κανονες μετρα και σταθμα…
κατ εμε σημασια εχει να εισαι μεσα σου οχι προοδευτικος και αλλα ομορφα
αλλα ελευθερος
οταν εισαι μεσα σου ετσι
αναγκαζονται και οι αλλοι να δεχτουν την ελευθερια σου
οταν δεν εισαι
η οταν επιτρεπεις στον εαυτο σου να εισαι αυτο που πρεπει
τοτε δεν εισαι απλα σεμνοτυφος
αλλα αυτο-υποκριτης
και μμμμμμμμ οχι
καθολου μετα δεν φταινε οι αλλοι
οι εντος και εκτος γαμου
οι εντος και εκτος κοινωνικου περιγυρου κλπ..
επιλογη μας να ειμαστε ανθρωποι που καταθετουμε την αληθεια μας
κι οχι γυρολογοι ζωης αφιερωμενης … στη ζωη των αλλων!
παρ αυτα …..
…και διαβαζοντας τα σχολια τα οποια και με παρεσυραν,
δεν ξερω γιατι εστιαζετε τοσο η συζητηση στα περι σεμνοτυφιας /γαμου κλπ ενω το κειμενο θιγει πολλα και ακομα περισσοτερο ενδιαφεροντα σημεια ..
οπως αυτο το οτι οι περισσοτεροι λογοτεχνες μετα τον νεορομαντισμο και τον παρνασσσισμο (βλ Μπωντλαιρ , Μπαταιγ , Εμπειρικο κλπ)ειχαν μια «εκλυτο » ζωη περιθωριοποιημενη που ομως σημερα δεν θα ξαφνιαζε ΚΑΙ ΠΑΛΙ υποκριτικα κανεναν…
(κατα λαθος εκοψα το σχολιο !συγγνωμη!)
γιατί πρέπει να ταυτίζουμε το κείμενο με τον συγγραφέα; δεν το θεωρώ απαραίτητο. Ένα κείμενο, ακόμα και με στοιχεία αυτοβιογραφικά, έχει την δική του υπόσταση, όταν τελειώσει, η ύπαρξή του είναι πλέον πέρα και πάνω από τον δημιουργό του. Η ταύτιση παύει να υπάρχει ή δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Κρίνουμε το κείμενο και μόνο.
Η συζήτηση προχώρησε, ίσως δεν έχει μεγάλη σημασία πια να επανέλθω. Παρόλα αυτά μόνο μια σημείωση: έχω την αίσθηση, Θεώρημα, ότι τα παραδείγματα που έφερες συνιστούν «λόγο» (και εικόνα) για τις ανδρικές φαντασιώσεις, συγκεκριμένα για κυρίαρχες σήμερα(;) μορφές ανδρικών φαντασιώσεων.
Το γιατί σήμερα «πνιγόμαστε» σε έναν ωκεανό λόγου για το σεξ και τη σεξουαλικότητα, ενώ άλλοτε κάθε κουβέντα σχετικά ήταν απαγορευμένη έχει ως ερώτημα το ενδιαφέρον του (κάτι έχει να πει σχετικά ο περίφημος Φουκώ). Ακόμα πιο ενδιαφέρον ίσως είναι πώς και γιατί η σεξουαλική ζωή στο ζώον άνθρωπος σχετίζεται αφενός με ένα είδος Intimität, και αποτελεί αφετέρου ένα ιδανικό πεδίο για να ανθούν ενοχές, απαγορεύσεις (και η υποκρισία που τις ακολουθεί) ή/και επικερδής φλυαρία.
(Αλλά κάπου εδώ αρχίζουν τα δύσκολα και ακατάλληλα για σχόλια σε ποστ.)
1/3
Υπάρχει σε πολλούς και το «άγχος της απόλαυσης», που μπορεί να μετακυληθεί εύκολα στον σύντροφο, ως παράδοση εξουσίας, ευθύνης,κλπ κλπ.(βλ. μαζοχισμό). Αυτό, από μόνο του κρύβει (παρόλη την επιφανειακή ελευθεριότητά του) όλα εκείνα που περιγράφεις και έχουν γίνει τόσο στέρεα που χρειάζεται μεγάλη υπομονή κι επιμονή αρχικά να απαλλαγεί το άτομο από τις ενοχές και μετά να προχωρήσει ελεύθερο από το τόσο βάρος παρακάτω..
Αλλάζετε επάγγελμα;
Θα γίνετε ιερωμένη; (προσοχή στο «ι»)
Χαίρομαι αφάνταστα που αλλάξατε τη γραμματοσειρά. Επιτέλους μπορώ να πετάξω εκείνον τον άθλιο μεγεθυντικό φακό που χρησιμοποιούσα!
(το ότι έχω κουφαθεί από το αριστερό μου αυτί τώρα τελευταία σημαίνει κάτι πάτερ μου;)
@αλεπού & dredd
Πόσο χαίρομαι με κάτι τέτοια λογοτεχνικά παραδείγματα. Με ξαφνιάσατε πολύ ευχάριστα, και σας ευχαριστώ γι’αυτό. Θα έλεγα, αντίθετα με το παράπονο του dredd: ευτυχώς που κάτι τέτοιοι άνθρωποι γεννήθηκαν εδώ! Για μας, κυρίως, και για όσους έρχονται και θα έχουν την τύχη να τους συναντήσουν μέσα από μεγαλειώδη έργα.
—
@Κ.Κ.Μοίρης
Λίγα είναι όλα αυτά, κύριε Κ.Κ.Μοίρη μου?…
—
@maurochali
Όχι, να το κάνουμε θέμα, να το κάνουμε και να το παρακάνουμε, γι’αυτό είμαστε εδώ, άλλωστε, ακριβό μου, για να κάνουμε θέμα όσα συνήθως τυχαίνει (… χμ, υποκριτικό αυτό…) να μην γίνονται.
Πολύ εύστοχος ο όρος Transitions. Με βάζετε -ως συνήθως- σε σκέψεις.
—
@Talisker
Σκέτο ποίημα το σχόλιό σας! Κι εξαιρετικά ακριβές όσον αφορά την περιγραφή των ηθών και των εθίμων που διέπουν τις νοοτροπίες μας αιώνες τώρα.
Πώς να είσαι ελεύθερος μέσα σου όμως όταν ζεις μέσα σε κοινωνίες που σου απαγορεύουν και σε καταπιέζουν διαρκώς? Και που μεθοδεύουν με κάθε τρόπο την προσποίηση και την ανελευθερία?
Όσο περνά ο καιρός η υποκρισία εξοραΐζεται, γίνεται της μόδας, επιβάλλεται κανονικά με τρόπους σχεδόν αδιόρατους. Είναι πάρα πολύ ωραία αυτά που είπατε, και μακάρι να γινόταν να τα καταφέρναμε έστω και με μεγάλο κόπο. Νομίζω όμως πως όσο αντιδραστικό πνεύμα και να είναι κανείς, από τη στιγμή που είναι κοινωνικό ον οι συμβάσεις θέλει δε θέλει τον αφορούν, τουλάχιστον ως ένα βαθμό. Αυτές πρέπει να καταπολεμήσει.
Τυχεροί όσοι βρίσκουν τρόπους να εκφραστούν ( πχ οι συγγραφείς που αναφέραμε) και να ταράξουν τα λιμνάζοντα νερά. Και μακάρι να υπάρχουν αρκετά τέτοια παραδείγματα για τους υπόλοιπους που θέλουν και προσπαθούν να είναι ειλικρινείς μέσα κι έξω τους.
Δεν είναι όμως μόνο προσωπική απόφαση, νομίζω, η υιοθέτηση μιας τέτοιας ιδανικής συμπεριφοράς. Ξεκινά από αυτήν (την προσωπική απόφαση) και καλλιεργείται σταδιακά. Τουλάχιστον όταν αυτό συμβαίνει, υπάρχουν λόγοι να ελπίζουμε.
Όσο για το «και πάλι υποκριτικά» δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απολύτως…
—
@stratos fountoulis
Καλημέρα σου Στράτο. Χαίρομαι που σε βλέπω 🙂
Φυσικά και πρέπει να κρίνουμε το κείμενο ως αυτόνομη οντότητα, όπως λες. Η αλήθεια είναι όμως πως η τάση να μας παραπέμπει στο συγγραφέα του είναι μάλλον φυσική, θα έλεγα. Όχι ως εξαρτώμενο αποτέλεσμα, αλλά ως στοιχείο ταυτότητας, ίσως… Και δεν το βρίσκω και τόσο κακό, από τη στιγμή που καταφέρνει κάποιος να σταθεί ειλικρινά απέναντι στο κείμενο και όχι μόνο στο κατώφλι του ονόματος που το συνέταξε.
—
@maurochali 1/3
Ανδρικές φαντασιώσεις, ναι. Γιατί το προνόμιο να βλέπουν τις φαντασιώσεις τους αποτυπωμένες με τέχνη στο χαρτί έχουν κυρίως τα αρσενικά του πλανητη, ακριβό μου. Αυτά δύνανται να σεξ-καταναλώνουν τόσο ανοιχτά (και υποκριτικά, βέβαια).
Η ιλουστρέ φαντασίωση ποτέ δεν θα αφορά τόσο ανοιχτά την (γενικώς και ειδικώς υποτιμημένη) γυναίκα. Νομίζω πως όλοι κατανοούμε το γιατί.
Η Intimacy στην οποία αναφέρεσαι είναι στοιχειώδης παράμετρος της σεξουαλικότητας, κατά τη γνώμη μου. Η απελευθέρωση από τον πουριτανισμό δεν βοήθησε στο ξεσκέπασμα του αστού του 19ου αιώνα. Αντιθέτως, θεσπίστηκε ολοκληρωτικά ως ακολασία.
Όσα μένουν «κρυφά» από τη μία θα μπορούσαν να προαχθούν σε σπουδαία επιτεύγματα στα πλαίσια του ιδιωτικού βίου των ανθρώπων (θα προτιμούσα τον έρωτά μου να τον ζω ιδιωτικά, πχ), κι από την άλλη θα μπορούσαν -και αυτό κάνουν- να γίνουν αιτίες ενοχής και υποκρισίας (κρύβομαι και προσποιούμαι επειδή ντρέπομαι και φοβάμαι), όπως λες.
Αν όμως εξαφανιστεί αυτός ο χώρος της προσωπικής έντασης, όπου ο έρωτας είναι αμοιβαία αναζήτηση και όχι σκέτο νέτο σεξ, η οποιαδήποτε ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους απλώς δεν θα υφίσταται πια.
Η επικερδής φλυαρία στην οποία αναφέρεσαι με κάνει και σκέφτομαι την τέχνη της κλειδαρότρυπας, την πορνογραφία του λόγου και της εικόνας, ένα ψευδοάλλοθι για να ακροθιγεί ένα ταμπού χωρίς να μπορεί να το αγγίξει στην πραγματικότητα κανείς. Το ίδιο λέμε.
Βουρ για δύσκολα και ακατάλληλα σχόλια!
Βουρ λέω 🙂
—
@rosie
Είδες πόσο αντιφατικά είναι καμιά φορά τα πράγματα, ρόζι? Λέξεις και έννοιες όπως Έρωτας, Αγάπη, Επαφή, που πηγάζουν αρχικά από την συναισθηματική σφαίρα, όταν συνδέονται με την σεξουαλική σφαίρα απωθούνται! Και οι παρεκκλίσεις που αναφέρεις συνήθως τοποθετούνται στο χώρο του βίτσιου, το οποίο σήμερα ονομάζεται «προτίμηση» (χαχα), και πάντα συνοδεύεται από ένοχο χαμογελάκι και πονηρό βλέμμα που είναι τόσο εύγλωττα για το ποιόν μας όσο ένα εκατομμύριο λέξεις.
Αυτό δεν είναι η επιτομή της υποκρισίας?…
@Spy
Ούτε ιερωμένη ούτε ερωμένη, μεσιέ Κατάσκοπε (τέλειο το αξάν στο «ι») 🙂
Πού πια καιρός, που λέει κι ο ποιητής…
Α, να το προσέξετε αυτό με το αυτάκι σας. Και να σπεύσετε στο εξομολογητήριο. Κάτι τέτοιες παθήσεις είναι πολύ ύποπτες! Τα χεράκια έξω από την κουβέρτα και πέντε μέρες νηστεία και προσευχή, για να μάθετε!
Πετάξτε τον φακό οριστικά. Σε λίγο θα αλλάξω και τεμπλέητ.
Βλεπετε σε τι επαναστατικό μουντ βρίσκομαι, Πρωταπριλιάτικα?…
Είναι. Αλλά άντε πες το στην διπλανή κυρία που καταπιέζεται (πρώτα πρώτα από την ίδια και μετά από τον περίγυρο) και τον παρακάτω κυριούλη που γαμάει στα κλεφτά κάνοντας τη φαντασίωση , ανακουφιστική πράξη(έστω και πληρωμένη). Για όσο κρατήσει..μέχρι την επόμενη φορά. Και στο σπίτι, η συμβία (ή ο συμβίος) ζει το δικό του παραμύθι..με ή χωρίς δράκους..
@rosie
Γιατί χρειάζονται οι άνθρωποι παραμύθια όμως?
Μήπως η πραγματικότητα αφήνει κενά? Και μήπως δεν κάνουν και κάτι για να τα καλύψουν, απλώς επιλέγουν την εύκολη (και ερεθιστικότερη) λύση του κρυφού?
Ναι. Σ’ όλες τις ερωτήσεις. Αλλά μακροπρόθεσμα, δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Το επιτείνει (αν έχεις κανα δράμι μυαλό φυσικά)..
@rosie
Εκεί ακριβώς ήθελα να καταλήξω. Αν σταματήσουμε να υπορκινόμαστε πως όλα είναι τέλεια και κοιτάξουμε κατά πρόσωπο την αλήθεια, τότε μόνο μια θετική αλλαγή θα είναι δυνατή.
Αυτό δεν αφορά μόνο τα παραμύθια αλλά και τα περί σεμνοτυφίας που λέγαμε.
Απλά παίρνει λίγο χρόνο για να τα ενσωματώσει στην καθημερινή ρουτίνα σας. Να θυμάστε ότι αξίζει τον κόπο. Διαβάστε περισσότερα στον ιστότοπο του κατασκευαστή:. Ποια Είναι τα 6 Κύριες Αιτίες της Γήρανσης; Τα επίπεδα ελεύθερων ριζών στο σώμα μας πρέπει να διατηρηθεί σε μια μικρή ποσότητα για να κάνει τα χρήσιμα για τον οργανισμό μας. https://officialsnailfarm.com/gr#6 Μπορούν, επίσης, ήταν πεπεισμένοι για την επίδραση του ορού και συνιστάται να είναι ευχαριστημένοι με άλλους που είναι δυσαρεστημένοι με τον εαυτό τους και γηρασμένο δέρμα τους. Επειδή το προϊόν επιστρέφει μια καλή ποιότητα ζωής. Εδώ μπορείτε να βρείτε περισσότερες εμπειρίες πελατών μέσω αυτού του συνδέσμου! Ποιο είναι το κόστος της εκμετάλλευσης του σαλιγκαριού; Συνήθως, το προϊόν κοστίζει 98 ευρώ, αλλά ο κατασκευαστής εκχωρεί περιστασιακά τις τιμές προσφοράς στις οποίες πρέπει να έχετε πρόσβαση. μορφή https:// officialsnailfarm com Περισσότερες πληροφορίες εδώ:. Το μυστικό για να μείνεις νέος είναι να σκεφτούμε και να δράσουμε νέους. Έχετε τη διασκέδαση με σας σωματικά δραστηριότητα. Το ανακατεύουμε. Σου αρέσει ο χορός, η κηπουρική, το τρέξιμο, το περπάτημα, τιμή κολύμβηση, ποδηλασία, γιόγκα, την κατάρτιση δύναμης, πατινάζ, παίζει αθλήματα; Οι ανταμοιβές για την άσκηση είναι πολλές, εδώ είναι μερικά μόνο φαρμακείο snail farm: Κρατά αναζητούν νέους Επιβραδύνει την διαδικασία της γήρανσης Μειώνει το στρες, το άγχος και την κατάθλιψη Βελτιώνει τον ύπνο Βελτιώνει τη συγκέντρωση και την εστίαση Αυξάνει το επίπεδο της ενέργειας σας Βοηθά να διατηρήσουν ένα υγιές βάρος Μείωση του κινδύνου των καρδιακών παθήσεων και τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του Μειώνει την αρτηριακή πίεση Βελτιώνει την πυκνότητα των οστών Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα.