Beam me up, Scotty

Ωραίο Σάββατο///Ξαγρύπνησα και πάλι///Με ομορφιά///Στη βόρεια Ευρώπη κάνει κρύο, οι νύχτες μυρίζουν νερό και κενά αέρος από περιπετειώδεις πτήσεις από και προς άγνωστα μέρη – τρέχα γύρευε ποια///Λέω να βάλω κάλτσες, κασκόλ και τη γκρι τη φόρμα και να διακτινιστώ για καμιά βέλγικη – άντε και γερμανική – μπίρα μέχρι το Cafe Central///Αυτό το μαγαζί το αγαπάω///Έχει ξύλινους πάγκους, ψηλά σκαμπό που αφήνουν τα πόδια που δεν φτάνουν να σκαλώσουν στο στήριγμα να κρέμονται πέρα δώθε σαν λεπτοδείκτες της ώρας 7, μυστήριες φάτσες και καλή μουσική///Οι μοναχικοί ρεμβάζουν, το σπλαχνικό οινόπνευμα ρέει σε χαμηλά ποτήρια, οι σκιές των σκέψεων πηγαινοέρχονται αθόρυβα σαν πεταλούδες της νύχτας///Όσοι στέκουν όρθιοι δίπλα στις κουρτίνες ή στη μπάρα, όσοι παραπαίουν ελαφρά, με κείνη τη γλυκύτητα που παρασέρνει το μεθυσμένο σώμα σε μια τρυφερή παλινδρομική κίνηση, όσοι έχουν βλέμμα λιγάκι θολό, γεμίζουν το χώρο με την αύρα της μνήμης ή και της λήθης ανείπωτων ιστοριών///Αυτές οι δυο έχουν συνθηκολογήσει μεταξύ τους σε μιαν ανίερη συμμαχία και εναλλάσσονται άναρχα, όπου και όποτε τους καπνίσει///Ο μπάρμαν με τα γκρίζα μαλλιά και τα μαύρα ροκαμπίλι γυαλιά, εκείνος ο γνωστός, που έχει αδυναμία στους Coil, ξετυλίγει την ιεροτελεστία του σερβιρίσματος μπροστά στα διψασμένα μάτια///Είναι έξοχη εικόνα το χέρι που τυλίγει το μπουκάλι, πλησιάζει το ποτήρι, ακουμπάει ελάχιστα το στόμιο στο χείλος – μια ιδέα αγγίγματος είναι περισσότερο, παρά πραγματικό άγγιγμα, αλλά πόσο άσχημα μπορούν να μας σφάξουν οι ιδέες, ε;…- κι έπειτα αφήνει το κίτρινο υγρό να κυλήσει///Παρατηρώ την τελευταία σταγόνα, λίγο πριν απομακρύνει το μπουκάλι///Πώς την αφήνει να στάξει κατά μήκος του λαιμού ή πώς την τινάζει στον πάγκο///Ερωτική κίνηση, παραλυτική, μου κόβει τα πόδια///Ακούω τα παγάκια να τρέμουν, βλέπω τα καλαμάκια να στάζουν, τα λεμόνια με το αλάτι έτοιμα στο πιατάκι για τη γνωστή ένωση ανάμεσα στον αντίχειρα και τη γλώσσα///Κλείνω τα μάτια και καταπίνω την πρώτη γουλιά σαν να λέμε μυστικά μεταξύ μας///Αφόρητη ομορφιά///Με συνταράσσει///Το Cafe Central δεν θυμίζει θεατρικό σκηνικό ούτε χυδαία εγγλέζικη παμπ///Έχει την ομορφιά του καλοδουλεμένου ξύλου, που το λάξευσαν έμπειρα χέρια, που του έδωσαν μορφή με το κεφάλι του τεχνίτη σκυμμένο πάνω του σε απόσταση αναπνοής///Είναι βαθύ και χαμηλοτάβανο///Σαν κρησφύγετο///Σαν φωλιά γεμάτη θαλπωρή και εμπιστοσύνη///Γεμάτη αισθήματα και ψιθύρους///Γεμάτη απ’ όλα///Πολλές φορές έγινα κομμάτια εκεί μέσα///Για λόγους λάθος ή σωστούς, κανείς δεν νοιάζεται///Ούτε καν εγώ, δεν έχει σημασία, εκείνες τις στιγμές παύω να ακούω τον εαυτό μου///Κάποιες ελάχιστες φορές, πολύ ή λίγο μεθυσμένη, αφέθηκα να χορέψω με άλλες σεληνιασμένες φιγούρες δίχως πρόσωπα///Εκεί μέσα, την ώρα της μουσικής, υπάρχουν μόνο σώματα – σπανίως αφήνομαι να περιπλανηθώ σε μάτια///Είναι κάτι κορμιά που παλεύουν με τους αόρατους εχθρούς τους///Ή αγκαλιάζονται με τους νοερούς ή και παρόντες φίλους τους///Σωματικά πράγματα///Ποιος είπε όμως πως το σώμα δεν τινάζεται από τον ηλεκτρισμό του ενστίκτου όταν τα φεγγάρια γεμίζουν παράξενα ή όταν τα Σύννεφα συνωμοτήσουν στον ουρανό;///Όλα αυτά τα θαυμαστά πράγματα που συμβαίνουν εκεί μέσα με αφήνουν άναυδη///Απόψε όμως είναι αλλιώτικη βραδιά///Διαφορετικά φορτισμένη///Κάνει κρύο, η πόλη μυρίζει ανθρωπίλα και νερό, η γκρι φόρμα μου κλείνει το μάτι, το μαύρο κασκόλ αδημονεί, το φεγγάρι δεν το βλέπω///Λέω να διακτινιστώ στην άκρη του πάγκου του Central και να τσουγκρίσω γενναία το ποτήρι μου με έναν νοερό φίλο///Κι αν τύχει και ζαλιστώ λίγο πάρα πάνω, τι έγινε;///Γι’ αυτό είναι οι φίλοι///Θα του πω Just take my hand και  ξέρω πως θα το πάρει///Θα αφήσουμε πίσω μας τα συντριπτικά νοήματα του κόσμου, τα χαμηλά ποτήρια και τις όμορφες σκιές///Θα κλείσουμε την πόρτα και θα περπατήσουμε στην πόλη, προστατευμένοι πίσω από τις ανάσες μας που θα κάνουν μικρά αστεία σύννεφα μπροστά στα πρόσωπά μας///Θα αναπνεύσουμε το σκοτάδι///Ανέμελα, σχεδόν παιδικά///Απλά πράγματα///Κι όμως τόσο σπάνια και εξαιρετικά, που κάνουν την καρδιά μου να χαμογελάει///Γι’ αυτά είναι άλλωστε οι φίλοι, και τους ευχαριστώ///Τα σέβη μου.

.