Law of desire
– Επιστροφή στις παλιές καλές έμμονες ιδέες, βλέπω. Black clothes, Derek Jarman, Tilda Swinton, Coil, Pasolini, gay lovers, tequila sunrises.
– Δεν είναι επιστροφή. Ποτέ δεν τους ξέφυγα. Ποτέ δεν θέλησα να τους ξεφύγω. Οι έμμονες ιδέες μου είμαι εγώ.
– I see… Γιατί δεν γράφεις τελευταία; Ξέμεινες από έμπνευση;
– Αντιθέτως. Έχω τόσο έντονη έμπνευση που σκέφτομαι πως θα ήταν καλύτερα να μην γράψω τίποτα.
– Γιατί;…
– Επειδή όσο περνά ο καιρός φοβάμαι όλο και λιγότερο τη σιωπή.
– Πες μου κάτι καλό που διάβασες πρόσφατα…
– «Θέλεις να με δεις να πεθαίνω;», «Ναι, κι εσύ να δεις εμένα να πεθαίνω», «Κοίτα με να πεθαίνω…», «Κοίταξέ με…».
– Δεν εννοούσα αυτό.
– Ούτε γω. Αλλά δεν πειράζει.
– Kάνουμε ένα τσιγάρο;
– Ένα μαζί ή ο καθένας το δικό του;
– Ένα μαζί.
– Θέλω απ΄το στόμα σου τον καπνό.
– Πάρτον.
– Θέλεις να με δεις να πεθαίνω;
– Κι εσύ να δεις εμένα να πεθαίνω.
– Εντάξει.
– Εντάξει…
—
Posted on 25 Οκτωβρίου, 2011, in Χωρίς κατηγορία and tagged Hiroshima Mon Amour, Προσωπικά κι απρόσωπα, Παραμυθίες. Bookmark the permalink. 36 Σχόλια.
Thethreewishes's Weblog 
It’s all about Sex and Obsessions. Wraia mousikh. Wraia atmosfaira. Wraia ki Esy.
It’s all about life.
Merci. Μου πάνε πολύ τα μαύρα. Με φωτίζουν 😉
Η σιωπή δεν είναι για να την φοβόμαστε αλλά για να την ακούμε (ελπίζω να μην διαβαστεί ως σουρεαλιστικό το σχόλιο).
προσυπογράφω, mon chou
Ετοιμάσου να προσυπογράψεις και αυτοπροσώπως απόψε, baby 😉
@Τα χαμένα επεισόδια
Χαχα… Πού να ξέρατε πως ΑΥΤΟ ήταν το εναλλακτικό τέλος του διαλόγου.
“Σιωπή τώρα”…
“Ναι. Άκου…”.
Ευχαριστώ για τη διπλή ευχαρίστηση 🙂 🙂
«Ο νόμος που είμαι δεν θα με υποτάξει»(;)
Καλησπέρα σας!
Καλησπέρα σας και Ακριβώς! 😉
Και ο Ελύτης και ο Αλμοδοβάρ μια χαρά το έχουν πιάσει το νόημα.
Εμείς τι κάνουμε… 🙂
Ευχαριστώ, πολύ δυνατό σχόλιο.
Τί γίνεται στο Βρυξελλοχώρι;
Χαχαχα… Εξωτικό πουλάκι μου, ΜΟΝΟ από ΕΣΑΣ περίμενα αυτή την ερώτηση. Απίστευτος!
Τόση διεισδυτικότητα πια?
Ή μήπως απλώς με ρωτάτε τι θα κάνουμε απόψε με την συντοπίτισσα Κροτ? 😉
Αν είναι το πρώτο, σας διαβεβαιώ: κάτι πολύ όμορφο. Έρχεται ο χειμώνας 😉
Αν είναι το δεύτερο, να μωρέ, λέμε να πάμε για κάνα ποτηράκι απόψε, να συζητήσουμε το ποστ από κοντά 😉
Έρχεστε?
Καλά κατάλαβα ότι κάτι γίνεται στις Βρυξέλλες. 😉
Όχι δεν έρχομαι. Περιμένω να γίνει κι εδώ κάτι.
Χαχαχα…
Θεός ρε γμτ…
Respect!… 🙂
Τσαλαπετεινέ, δε θέλω να σας πληγώσω, αλλά του Βρυξελλοχωριού τα «κάτι» είναι πολύ καλύτερα από τα δικά σας :Ρ
Krot, μην του λες τέτοια.
Εξωτικό είναι, όχι αποδημητικό…
😉
Κροτ, άμα περνάνε καλά οι φίλοι μου χαίρομαι πολύ.
Θα πληγωνόμουν αν έλεγες «σιγά μην ερχόταν αυτός». Ο πληθυντικός σου πάντως με τσάκισε. Εκτός βέβαια κι αν σε παρέσυρε η οικοδέσποινα.
Theorema, είμαι αποδημητικό για όλους τους άλλους εκτός από εσάς που με θεωρείτε εξωτικό. Να περάσετε υπέροχα (και) απόψε και να μην ξεχάσετε την ομπρέλα σας. Βρέχει εκεί.
Δεν υπήρχε περίπτωση να έλεγα κάτι τέτοιο. Μου έχετε τάξη επιμέλεια φυτών, κι εγώ δεν ξεχνώ άμα μου τάζουν.
Άμα έρθετε πάντως, σεβάσμιε Τσαλαπετείνε, φέρτε κι ένα ντιβάνι μαζί σας. Το σηκώνει το κλίμα τούτο δω το υγρό.
Για μένα πάντα εξωτικό θα είστε, πουλάκι μου 🙂
Σπάνιο, μοναδικό.
Κι ας είστε ό, τι θέλετε για τους άλλους.
Τώρα σταμάτησε η βροχή. Μας άκουσε με την Κροτ και φοβήθηκε. Μέχρι και ο καιρός 😉
Να μου περνάτε καλά εκεί στα ωραία μέρη σας.
Τη χαρά σας την μοιράζομαι κι εγώ.
Και η Κροτ, εννοείται. Απλώς εκείνη είναι πιο προβοκατρίς, και σας τσιγκλίζει επειδή μάλλον θα μας κάνατε καλή παρέα απόψε.
Έτσι δείτε το.
Έτσι είναι 🙂
Σας φιλώ τιτιβίζοντας.
κάτι τέτοιες ήττες με εξαντλούν…
καλησπέρα αιώρημα 🙂
Ωωωωωω… ωωω…
katabran ανυπέρβλητη, με εξάντλησες…
Σαν ήττα…
Τι πλάσμα…
Σε αξίζω άραγε?
Πόσο σε ευχαριστώ.
Το αιώρημά σου 🙂
(γμτ, τι σχολιαστές είστε εσείς!…)
Law of desire , theoreme of passion
Fruit de la passion? 🙂
Καλημέρα αγαπημένη μου Απόμακρη 🙂
το τελευταίο μισό τσιγάρο μαζί. ε αυτό δεν θα μας το πάρει κανείς…
(διανύετε περίοδο δαιμονισμένης έμπνευσης)
Βρίσκετε?
Αυτός ο καταραμένος ο Αράκι θα φταίει, που βλέπω τις φωτογραφίες του κι εξαγριώνομαι 🙂
‘Ενα τσιγάρο για δύο, σχόλια που σε «πετούν» απο το ένα μέρος του πλανήτη στον άλλο, εμμονές χιονισμένες σαν τον χειμώνα εδώ στο Βορρά (καλύτερος των Βρυξελλών?? αμφιβάλλω…;)
Μετά απο όλα αυτά, χώνεσαι όντως σε ένα μπαρ και τα πίνεις με τις επόμενες ιστορίες μέσα σε καπνούς και λόγια…
*μα είσαι έμπνευση…Αστείρευτη εύχομαι…;)
να μην αμφιβάλλετε, με όλο το θάρρος.
οι άνθρωποι τα κάνουν όλα 😉
Να’ σαι καλά, μικρό μου. Αντεύχομαι εμπνεύσεις και μπόλικα ποτά με ιστορίες, συζητήσεις και ωραίες νυχτερινές περιπλανήσεις 😉
Ξέρεις εσύ!
Σε ευχαριστώ.
Κροτούλα καλημέρα, μικρό μου 😉
Και πάνω -πάνω με κόκκινα γράμματα ο «Επαναπατρισμός», να συνθέτει το τέλειο πορτραίτο μιας ανάρτησης.
Το να σου λείπουν οι έμμονες ιδέες σου, είναι κι αυτό μια μορφή μοναξιάς.
Σίγουρα. Και χαίρομαι πολύ που κάποιος το βλέπει έτσι. Όπως κι εγώ, δηλαδή. Οι έμμονες ιδέες είναι σίγουρα μια τρομερή παρέα…
Ευχαριστώ, καλό μου.
καλημέρα εμμονικό αιώρημα!
Καλημέρα εμπμευσμένο πλάσμα μου 🙂
Αυτό τον καιρό το σκεφτόμουν πολύ αυτό το βιντεάκι ειδικά.
Πάλι με διάβασες 🙂
Σε ευχαριστώ!
Υπέροχο το λαμπερό μαύρο!
Αχ, να, κάτι τέτοια σκέφτομαι κι εγώ, και βουλιάζω σε υπέρλαμπρες νύχτες 🙂
Καλημέρα Γρηγόρη,
κι ευχαριστώ για τη σκοτεινή σου λάμψη, γι’ άλλη μια φορά.
ένα βράδυ θα ήθελα να φοβηθεί η σιωπή.
Ορίστε (εσείς) ένα βράδυ.
Θα την τρομάξουμε, σας το υπόσχομαι.
Ορίστε.