Christmas spirit(s)

Ο κήπος έχει μεταμορφωθεί σε δάσος με κρυστάλλινα δέντρα. Μακριές βελόνες πλεξίματος που τρυπάνε τα ολόλευκα μάλλινα κουβάρια παριστάνουν τις νιφάδες χιονιού πάνω από τα κεφάλια μας.  Έξω βρέχει νερό και μέσα  κίτρινες ζαλιστικές τεκίλες.  Μου αρέσουν οι άνθρωποι με μάλλινα παλτά. Είναι χειμερινές υπενθυμίσεις μιας ευτυχίας που ζει μόνο κάτω από τους πάγους. Επίσης, μου αρέσουν οι άνθρωποι που δεν τολμούν. Είναι οι ενθαρρυντικές αποδείξεις πως ακόμα και σήμερα κάτι επιμένει να παραμένει ρομαντικό.

(Nelly Furtado: Maneater)

Imagine

Σου μιλώ και κοκκινίζεις. Τι να φανταστώ;

(Scarlett Johansson: Summertime)

Κλειστό λόγω βίας

Έβλεπα σκηνές από το Moulin Rouge  ακούγοντας το κομμάτι της Ροξάνης στο Youtube. Σκέφτηκα πως το ταγκό είναι ο συγκλονιστικότερος χορός που επινόησαν ποτέ οι άνθρωποι///Συλλογίζομαι την επικείμενη Αθήνα και νιώθω την αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι///-Μ’ αγαπάς; -Όχι! -Καθόλου; -Ελαχιστότατα!...///Βαριέμαι να έρχομαι στη δουλειά κάθε μέρα. Αγανακτώ. Είναι δυνατόν να συνεχιστεί έτσι αυτή η κατάσταση; Κάθε μα κάθε μέρα της ζωής μου;…///Ποτέ δεν κατάφερα να καταλάβω τους ανθρώπους που θεωρούν ότι το σεξ κινεί τον κόσμο. Ο κόσμος κινείται από τα αισθήματα. Ειδικά ο κινηματογραφικός///Ξηλώσανε τα πλακόστρωτα στο Κολωνάκι, και πού θα κάνει βόλτες τώρα η Μαστροκώστα, ο Ασλάνης κι η Νταρίλη;… Τίποτα δεν υπολογίζουν πια αυτοί οι ταραξίες…///Πενθούν και τα Εξάρχεια, και νιώθω κάπως άστεγη///Αγανακτώ///Η Χιονάτη μου είπε πως τα τελευταία χρόνια δεν έχει αλλάξει τίποτα πάνω μου. Παραμένω το ίδιο προβληματικό άτομο που όλοι γνωρίζουμε χωρίς ούτε ένα μικρό βηματάκι προόδου. Κομφορμισμός///Εξακολουθώ να αποζητώ μορφές εξουσίας στη ζωή μου. Για να με προστατεύουν από τους φανταστικούς κινδύνους που ανέκαθεν διέτρεχα///Οι αυτοκαταστροφικές μου τάσεις καλά κρατούν επίσης, ευχαριστώ. Εκεί όλα καλά;///Οι τρεις προηγούμενες φράσεις περιγράφουν την κατάσταση μοναξιάς στην οποία περιέρχεται ένας άνθρωπος που δεν κατάφερε να απογαλακτιστεί σωστά///Ο φαύλος κύκλος είναι το αγαπημένο μου γεωμετρικό σχήμα///Χτες το βράδυ, για πρώτη φορά, ο μικρός μου κύκνος με έσπρωξε από κοντά του με το που τον αγκάλιασα μέσα στον ύπνο του. Μεγαλώνει και καταλαβαίνει πως πρέπει να απογαλακτιστεί σωστά, για να γλιτώσουμε μετά τις κρίσεις μοναξιάς και εξάρτησης///Βόηθα με φτωχέ να μη σου μοιάσω///Η άσπονδη εχθρός μου η Αϋπνία με επισκέπτεται καθημερινά πια. Την ποτίζω μεταλλικό νερό και κουβεντιάζουμε πολιτισμένα με σβηστό φως///Νιώθω πρόχειρα. Γενικώς///Μήπως μπορώ να λάβω αποκλειστικά και μόνο βιβλία για χριστουγεννιάτικα δώρα φέτος;///Ονειρεύτηκα έναν άνθρωπο χωρίς άκρα, με τετράγωνο σώμα σαν του Μπομπ Σφουγγαράκη, ο οποίος ήταν πρόθυμος να αναλάβει όλες τις ευθύνες για τα κακώς κείμενα  αυτού του κόσμου και έδειχνε αξιοθαύμαστο θάρρος μπροστά σε τηλεφωνικές απειλές///Η Χιονάτη μου κρατούσε νοερά το χέρι χτες, την ώρα που πνιγόταν στα γνωστά παιδικά της αδιέξοδα. Σκέφτομαι πως αυτό το κορίτσι δεν θα μεγαλώσει ποτέ, κι έτσι εξακολουθώ να διατηρώ ελπίδες///Σήμερα η Α. μου μίλησε για το καινούριο αγαπημένο της χρώμα: κόκκινο της εμμηνόπαυσης///Τα χαράματα η Α. μεταμορφώθηκε σε αυτοσχέδια μηχανή για μασάζ, μπήκε στην πρίζα κι άρχισε να ηλεκτρίζει ανακουφιστικά την πλάτη μου. Βρισκόμασταν στο γραφείο και γύρω μας επικρατούσε πηχτό σκοτάδι. Ο χώρος φωτιζόταν πού και πού από το γαλάζιο φώς του υπολογιστή που αναβόσβηνε αυθαίρετα///Απεξάρτηση θα έπρεπε να κάνουν και οι αισθηματομανείς///Μερικά συναισθήματα αντικαθιστούν τις τοξίνες και δρουν το ίδιο καταστροφικά για τον ανθρώπινο οργανισμό///Σκέφτομαι να κόψω το κάπνισμα αλλά δεν θέλω να σταματήσω να καπνίζω. Αν το βάφτιζα αλλιώς, θα αρκούσε ως άλλοθι;///Το επόμενο πρωί όλα πήραν το δρόμο τους, και σύμφωνα με το κεντρικό ρολόι της ημέρας κατέληξαν στο σωστό σημείο την κατάλληλη στιγμή. Έκτοτε δεν έχω νέα, μα δεν ανησυχώ…///Δεν είναι μαγικές οι φωνές των ανθρώπων; Δεν είναι ό, τι πιο υπέροχο τους χάρισε η φύση;///Βράδιασε. Ώρα για παραμύθια. Πάμε.

Αυτή η νύχτα μένει

Η φιλενάς μου η Χιονάτη μου ζήτησε να της αφιερώσω το ακόλουθο άσμα. Είναι κάπως δύσκολα απόψε, την έχει πιάσει και πάλι ο γνωστός σεληνιασμός που τη δέρνει εκ γεννετής και δεν την αφήνει να γίνει άνθρωπος -γι’ αυτό κι εκείνη παραμένει παραμύθι. Δεν της φαίνεται, μα κατά βάθος η Χιονάτη είναι απλό κορίτσι, όλο ντέρτι, τη βρίσκει με πίστες, γαρδένιες και λαϊκά τεκνά. Παρόλο που προσωπικά δεν είμαι και πολύ της πίστας, την αγαπώ επειδή με παραμυθιάζει τόσο όμορφα όσο κανείς στον κόσμο και κάνει τη ζωή μου πολύ πιο ενδιαφέρουσα με τις ιστορίες που επινοεί. Τις νύχτες που με τσακώνει η άσπονδη εχθρός μου, η Αϋπνία, καταφεύγω στη Χιονάτη κι εκείνη αναλαμβάνει να με αποκοιμίσει με ιστορίες από το πουθενά. Επίσης, όσο έχω κοντά μου το άσπιλο αυτό κορίτσι, ξέρω πως η μοναξιά δεν θα είναι ποτέ ισχυρότερη της παραμύθας. Πριν λίγο η σχιζοφρενής παρθένα Χιονάτη με ρώτησε μήπως μπορεί να έχει το ΚΤΕΛ τεκνό του βίντεο, που ανοίγει τα χέρια για να πετάξει πίσω από το ψυγείο με τις μπύρες, έστω γι’ αυτή τη νύχτα. «Αυτή η νύχτα μένει!», μου είπε με το πιο σπαρακτικό ύφος του ρεπερτορίου της. Χιονάτη, το βιντεοκλίπ αφιερωμένο εξαιρετικά, καλή μου, και εις υγείαν τα κόκκινα! Όσο για το τεκνό, τι να σου πω, κι εγώ υπάλληλος είμαι… Συνέχισε εσύ να ελπίζεις, και ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται! Σωστόν;…

Ρόζα rosas amat

Μερικές φορές τα τραγούδια με πληγώνουν. Επειδή είναι όμορφα, συγκινητικά, υπέροχα περίεργα, προσωπικά. Μερικές φορές με πληγώνουν και τα βιβλία. Επειδή συχνά πέφτω πάνω στις σελίδες κάποιου άγνωστου που κατέφερε πάλι να γράψει μια μυστική ιστορία για μένα. Κι οι ζωγραφιές, και τα τυχαία λόγια, και τα κλεμμένα βλέμματα. Και η αγάπη πληγώνει. I always wanted love to be hurtful. Γι’ αυτό την αγαπώ.

Το άλλο άτομο του χώρου μού είπε προχτές: : «I love strange girls». Πώς να αντισταθεί κανείς σε κάποιον που έχει καταλάβει ότι λατρεύει τα παράξενα κορίτσια και το λέει τόσο απλά;

Χτες είδα την πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου. Ήταν μόλις δέκα χρονών -κι όμως γυναίκα- ντυμένη στα άσπρα, με ένα πράσινο στεφάνι στα μαύρα της μαλλιά. Σκούρα μάτια, αρχαιοελληνική μύτη, σταρένιο δέρμα, λιπόσαρκο κορμί. Μια ζωγραφιά. Κρίμα που δεν την βρήκε ο Τσαρούχης λίγο πριν από μένα. Το πιο μαγικό στοιχείο πάνω της ήταν το υπέροχα σοβαρό και χαμένο βλέμμα της. Ρόζα, να προσέχεις, οι καιροί είναι χαλεποί κι εσύ, δυστυχώς, τους ανήκεις.

«Κάνεις υπέροχα πράγματα, που όμως δεν με εντυπωσιάζουν. Ίσως επειδή από σένα μόνο υπέροχα πράγματα μπορώ να περιμένω…». Ευχή ή κατάρα; Σίγουρα πάντως ενθαρρυντική ειλικρίνεια.

Καθόμασταν μαζί στα σκαμπό του μπαρ μιας εκκλησίας. Ακουμπούσαμε στον πάγκο που χώριζε την εκκλησία στα δύο, όπως χωρίζουν συνήθως οι ξύλινοι πάγκοι τα μπαρ. Πάνω από τα κεφάλια μας ο τρούλος ήταν χρυσοποίκιλτος και μεγαλειώδης. Οι αγιογραφίες ήταν ζωγραφισμένες με φωτεινά χρώματα και στόλιζαν κάθε σημείο του χώρου. Κοιτώντας προς τα πάνω, παρατήρησα ότι τα πρόσωπά μας είχαν πάρει τη θέση των προσώπων δύο αγίων σε μια τοιχογραφία. Στεκόμασταν δίπλα δίπλα μέσα στην εικόνα και μας κοιτούσαμε από ψηλά, καθισμένους στα σκαμπό του πάγκου, χωρίς ποτήρι, αμίλητους.

«Πάντα κάτι σου λείπει!». Ευτυχώς, σκέφτηκα μετρώντας εσωτερικά τις καθυστερημένες ρυτίδες μου και κάποιες λευκές τρίχες στα μαλλιά. Ακόμα κι αν ψάχνω κάτι που δεν υπάρχει, οφείλω να συνεχίσω να το αναζητώ για πάντα.

Τα Χριστούγεννα ήταν ανέκαθεν η αγαπημένη μου γιορτή. Κάθε τι που λάμπει κι αναβοσβήνει, τραγουδάει και ζεσταίνει, το αγαπώ. Αν υπήρχε μια θερμοφόρα σε μορφή Χριστουγέννων νομίζω πως δεν θα έκανα βήμα χωρίς αυτήν.

Ερώτηση προς τη φίλη μου τη Χιονάτη: Και τώρα μικρή μου, χωρίς νάνους, με ποιον θα παίζεις στα παραμύθια;

 

(Sigur Rós – Sæglópur)

Εμπιστοσύνη

Ο χοντρός νάνος θα διαγραφεί!, είπε…

Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω.

(Archangel: Burial)

Ιδεώδης

«Α, να, ήρθες συ με την αόριστη

γοητεία σου. Στην ιστορία λίγες

γραμμές μονάχα βρίσκονται για σένα,

κ’ έτσι πιο ελεύθερα σ’ έπλασα μες στον νου μου.

Σ’ έπλασα ωραίο κ’ αισθηματικό .

Η τέχνη μου στο πρόσωπό σου δίνει

μιαν ονειρώδη συμπαθητική εμορφιά.

Και τόσο πλήρως σε φαντάσθηκα,

που χθες την νύχτα αργά, σαν έσβυνεν

η λάμπα μου – άφισα επίτηδες να σβύνει –

εθάρεψα που μπήκες μες στην κάμαρά μου,

με εφάνηκε που εμπρός μου στάθηκες∙ ως θα ήσουν

μες στην κατακτημένην Αλεξάνδρεια

χλωμός και κουρασμένος, ιδεώδης εν τη λύπη σου,

ελπίζοντας ακόμη να σε σπλαχνισθούν

οι φαύλοι – που ψιθύριζαν το «Πολυκαισαρίη»».

K. Καβάφης

(Krzysztof Kieslowski – Bleu)

Εικόνες από τη διαδήλωση στις Βρυξέλλες

 

 

Ώρα 13.00, έξω από τα γραφεία της ΜΕΑ στο κέντρο της πόλης: Καμιά εκατοστή διαδηλωτές, λίγοι περίεργοι περαστικοί, μερικά εμπνευσμένα πανό, πέντε-έξι ένοπλοι αστυνομικοί κάτω από την ελληνική σημαία, ένας ευρωβουλευτής, μία κλούβα δια παν ενδεχόμενο, κάποια ωραία συνθήματα, σύννεφα και κρύο. Ευτυχώς, έστω και με αυτά τα ελάχιστα, μαζευτήκαμε, ακούστηκαν φωνές, νιώσαμε λίγο Άνθρωποι.

Πορεία διαμαρτυρίας -Βρυξέλλες, Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

 

 

 

Αύριο το μεσημέρι,  στις 13.30 πραγματοποιείται πορεία διαμαρτυρίας και διαδήλωση έξω από τα γραφεία της Μόνιμης Ελληνικής Αντιπροσωπείας (ΜΕΑ) στο Βέλγιο, στην οδό:

Rue Jacques De Lalaing 19-21, 1040 – Bruxelles.

Θα τα πούμε εκεί.

 

 

Πόλεμος των άστρων και των κάστρων

Υπάρχει καθεστώς ανασφάλειας και τρομοκρατίας:

 

-Όταν η εν ψυχρώ δολοφονία ενός παιδιού αποκαλείται «ατυχές μεμονωμένο περιστατικό»

-Όταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος νίπτει τας χείρας του δηλώνοντας πως «δεν υπάρχουν πολιτικές ευθύνες για τη δολοφονία του 15χρονου»

-Όταν η απώλεια της ζωής ενός ανθρώπου τείνει να συμψηφιστεί με τις όποιες κατεστραμμένες βιτρίνες

-Όταν πράξεις ωμής βίας αστυνομικών οργάνων κατά πολιτών παραμένουν ατιμώρητες εφόσον το κράτος θεωρεί την Αστυνομία άμοιρη ευθυνών

-Όταν οι ενέργειες των σωμάτων καταστολής αποτελούν συνώνυμα του τραμπουκισμού και αποδίδονται σε σαδιστική διακοσμητική «ζαρντινιέρα»

-Όταν η μόνη αλλαγή στο καθεστώς της εξουσίας είναι η διαδοχή εκπροσώπων της

-Όταν οι -πάσης φύσεως- βανδαλισμοί αντιμετωπίζονται με -σκόπιμη- απραξία εκ μέρους της κυβέρνησης

-Όταν τα κοινωνικά δικαιώματα και ο σεβασμός στη ζωή και στην αξιοπρέπεια των πολιτών επαφίενται στο οπλισμένο χέρι και στην αυθαίρετη κρίση «ειδικών φρουρών»

-Όταν η Δημοκρατία γίνεται στάχτη μπροστά στα μάτια μιας αναποφάσιστης κυβέρνησης

-Όταν πληρώνουν οι αθώοι αντί για τους ένοχους

-Όταν τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας περιγράφουν την πραγματική κατάσταση της δημόσιας τάξης μιας χώρας

 

          

(Βρείτε τις διαφορές ανάμεσα στους ειδικούς φρουρούς της 8ης Δεκεμβρίου και του ειδικού φρουρού από τον Πόλεμο των Άστρων)